یوز ایرانی همچنان در خطر انقراض
پروژه مالچ‌پاشی در خراسان جنوبی در حال اجراست و ادامه‌ی مالچ‌پاشی در این منطقه احتمال انقراض چند ده یوز ایرانی باقیمانده را پررنگ می‌کند.
به گفته فعالان محیط زیست منطقه، مالچ‌پاشی در نزدیکی پناهگاه حیات‌وحش نایبندان طبس در حال اجراست. نایبندان از مهم‌ترین زیستگاه‌های یوز ایرانی است و آخرین بار حدود ۶ ماه قبل در این منطقه یوز دیده شده.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان جنوبی با تایید خبر مالچ‌پاشی در ۵۰۰ هکتار از عرصه‌های بیابانی طبس گفته «عمده دلیل مالچ‌پاشی این منطقه حفاظت از جاده و راه‌آهن است زیرا فرسایش بادی و شن‌های روان زیرساخت‌های راه‌آهن و تصادفات جاده‌ای را به دنبال دارد.»
با این که نصرآبادی ادعا دارد که این مالچ‌ها اثرات زیست‌محیطی به دنبال ندارد اما پیشتر پرویز کردوانی پدر علم کویرشناسی گفته بود «رنگ سیاه مالچ نفتی، ضریب حرارتی زمین را بالا می‌برد و باد گرم ایجاد می‌کند. تمام گیاهان و جانوران زیر خاک خشک می‌شود و برای همیشه در منطقه از بین می‌روند. آب بارندگی‌ها هدر می رود چون مالچ نفتی غیرقابل نفوذ است. رفت و آمد روی مالچ نفتی ممنوع است چرا که مالچ نفتی بر اثر راه رفتن در زمستان می‌شکند و در تابستان می‌چسبد.»
به گفته فعالان محیط زیست مالچ نفتی هر سه‌سال یک بار باید تمدید شود و حداکثر سه‌سال دوام دارد. پس از سه‌سال شبیه دوده بخاری شده و پخش می شود که عامل ابتلا به سرطان است و علاوه بر از بین بردن پوشش گیاهی منطقه، باعث مرگ مستقیم و غیرمستقیم حیات‌وحش نیز خواهد شد.
منطقه خراسان زیستگاه آخرین جمعیت باقیمانده از یوزپلنگ آسیایی است که در معرض خطر شدید انقراض قرار دارند. آخرین تصاویر وجود یوزپلنگ در خراسان شمالی مربوط به سال‌های ۹۶ و ۹۷ است که از طریق دوربین تله‌ای محیط‌بانان در منطقه به ثبت رسیده و پس از این تاریخ تاکنون نه تنها محیط‌بانان که حدود ۱۶ دوربین تله‌ای فعال در این پناهگاه موفق ثبت تصاویر این گونه در معرض انقراض از گربه‌سانان نشدند.
گفتنی است به‌دلیل توسعه سدسازی و طرح‌های انتقال آب روند بیابانی شدن ایران سرعت گرفته و از طرف دیگر مالچ‌پاشی نفتی به عنوان در دسترس‌ترین راهکار برای مقابله با ریزگردها و فرسایش خاک استفاده می‌شود که اکوسیستم منطقه را به نابودی می‌کشاند.