مرگ بیمار به‌دلیل گرفتار شدن در آسانسور
کمبود تجهیزات در بیمارستان جان یک بیمار را در آسانسور گرفت. روزنامه خراسان خبر داده بیماری که به علت کرونا باید در بخش آی‌سی‌یوی بیمارستان هاشمی‌نژاد بستری می‌شد به خاطر خرابی آسانسور، در داخل آسانسور مانده و در نهایت به خاطر تمام شدن اکسیژن فوت کرده است. همراه بیمار گفته «۱۰ روز پشت سر هم به بیمارستان می‌روم، اما هنوز موفق نشده‌ام با مدیر و رئیس بیمارستان صحبت کنم.»
مدیر بیمارستان هاشمی‌نژاد پاسخ داده «اشکال از موتور آسانسور بوده. مسئولیت بیمار به عهده ماست اما خانواده بیمار اصلا برای پیگیری، مراجعه‌ای به من نداشتند.»
این اولین بار نیست که کمبود تجهیزات و ایمنی بیمارستان و مراکز درمانی جان بیمار و پرسنل را می‌گیرد. در تیرماه ۹۹ آتش‌سوزی و انفجار کلینیک سینای اطهر تهران به کشته شدن ۱۹ نفر و مصدومیت ۱۴ نفر منجر شد.
پس از این حادثه مدیرکل مدیریت بحران تهران گفته بود «نشت گاز و اتصال برق علت این حادثه نبوده. هر نوع کاستی و کمبودی به خود ساختمان برمی‌گردد چون تجمع کپسولهای اکسیژن و نگهداری نامناسب آنها حادثه‌ساز شده.»
همچنین با قطعی‌های مکرر برق در تابستان گذشته، فیلمی منتشر شد که نشان می‌داد در آی‌سی‌یو بیمارستان برق‌ها رفته و بیماران در حال اکسپایر شدن هستند.
متخصص آی‌سی‌یو بیمارستان مسیح دانشوری درباره این فیلم گفته بود «این بار فیلم این صحنه منتشر شده اما ما با چنین صحنه‌هایی بارها مواجه شده‌ایم. وزارت بهداشت جزئیات مرگ بیماران کووید ۱۹ را منتشر نمی‌کند. وزارت بهداشت بدون هماهنگی و بررسی انجمن این دستگاه‌های ونتیلاتور را خریداری کرده. آنها با قطعی برق دچار اختلال شدید در عملکرد می‌شوند.»
مرداد امسال نیز یکی از پزشکان بیمارستان قائم مشهد از نبود تخت خالی، برانکارد، سرم، و اکسیژن خبر داد و گفته بود «زمان جنگ هم ما در بیمارستان کار کردیم، در آن زمان کمبود‌ها به این شدت نبود. پزشکان و پرستاران ما حتی دستکش هم ندارند و با کمبود ماسک و تجهیزات پزشکی برای محافظت از خود روبه‌رو هستند.»
ناوگان تجهیزات تشخیصی و درمانی در ایران ۳ سال دیگر از رده خارج می‌شود. اتاق بازرگانی تهران در جدیدترین گزارش خود به بررسی روند سرمایه‌گذاری‌های جدید در اقتصاد ایران پرداخته که نشان می‌دهد این شاخص در سال ۱۳۹۹ شرایط مطلوبی را تجربه نکرده و در ۱۰ سال منتهی به سال ۱۳۹۹، روند عمومی سرمایه‌گذاری در کشور نزولی بوده.
همچنین بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۹ برای دومین سال متوالی، نرخ استهلاک از نرخ سرمایه گذاری در ایران بالاتر رفته است. این به معنای آن است که اگر این روند ادامه پیدا کند، عملا به جای سرمایه جدید، سرمایه‌گذاری‌های گذشته نیز در حال از دست رفتن هستند و هرچه این روند طولانی‌تر شود، شکاف میان سرمایه گذاری‌های جدید و استهلاک افزایش خواهد یافت.