«به هر نحو جلوی مهاجرت اتباع افغانستان گرفته شود»
معاون شهرداری تهران اعلام کرده باید مانع ورود مهاجران شد و آنها را از کشور اخراج کرد.
امین توکلیزاده معاون فرهنگی و اجتماعی شهردار تهران گفته «دستگاههای مسئول موظف هستند که ابتدا جلوی مهاجرت اتباع افغانستان به ایران را به هر نحو ممکن بگیرند و افرادی را که مهاجرت کردهاند، برگردانند و از مرزها رد کنند.»
وی تاکید کرده به هر نحوی باید مانع مهاجرت افغانستانیها شد اما در عینحال گفته «باید شان انسانی اتباع افغانستان که به ایران مهاجرت کردهاند نیز به خوبی رعایت شود.»
با سلطه دوباره طالبان بر افغانستان موج جدید مهاجرت اجباری از این کشور شکل گرفته و در مرداد ماه، مدیرکل امور مرزی وزارت کشور از ابلاغ دستورالعملی به استانهای خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان و خراسان رضوی خبر داد که براساس آن در صورت حضور اتباع افغانستان در مرزها، آنها به کشور خود باز گردانده خواهند شد.
پس از آن مدیرکل امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور، ایجاد اردوگاههایی برای پذیرش آوارگان و مهاجران جدید افغانستانی را تکذیب کرد.
وضعیت مهاجران در ایران سالهاست دستخوش امتیازگیریهای جهانی شده تا جایی که روحانی رئیس دولت وقت به اروپا هشدار داد که «با برآورده نشدن منافع ایران در قالب توافق هستهای، ایران نمیتواند هزینه پذیرش پناهجویان را بپردازد.» حتی عباس عراقچی، معاون سیاسی وزارت خارجه وقت از اخراج مهاجران افغان از ایران صحبت کرد که واکنشهای فراوانی را ایجاد کرد.
در ماههای اخیر ابراهیم رئیسی در گفتوگو با صدراعظم اتریش گفته «ایران تاکنون با وجود تحریمهای ظالمانه، همه هزینههای مادی و معنوی مهاجران افغانستانی را متقبل شده است.» و چند روز پیش وزیر کشور اعلام کرد مهاجران افغان به مرز مراجعه نکنند.
براساس آمار کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل تا سال ۲۰۲۰ دو میلیون و ۵۰۰ هزار افغان به صورت رسمی و غیررسمی در ایران ساکن هستند. این آمار در حالی است که تا سال ۹۹ بیش از ۴ میلیون و ۳۷ هزار ایرانی در خارج از کشور اقامت دارند. ایران با حجم بالای مهاجرفرستی هیچ کدام از شرایط اصلی مهاجرتپذیری را ندارد.
مهاجران افغانستانی،حتی آنهایی که با مدارک قانونی در ایران زندگی میکنند، از بسیاری از حقوق اولیه برخوردار نیستند. مهاجران اغلب دارای شغلهای فصلی، کارگری و روزمزد بدون رعایت حقوق کار هستند. بسیاری از کودکان افغان جذب کارهای غیررسمی با سختی کار شده و از تحصیل باز میمانند و بسیاری از مهاجران بعد از گذشت چند دهه زندگی در ایران فاقد مدارک رسمی هستند و حتی پس از دههها زندگی در ایران امکان شهروند رسمی شدن برای آنها وجود ندارد.