«سازمان جنگل‌ها نمی‌خواهد بحران آتش‌سوزی‌ها علنی شود»
یک فعال حوزه محیط‌زیست می‌گوید «اولین کاری که برای مقابله با آتش‌سوزی در زاگرس باید انجام شود، پذیرفتن آتش‌سوزی‌ها به‌عنوان بحران است. اما نمی‌پذیرند. سازمان متولی نمی‌خواهد این بحران را علنی کند و همه چیز را عادی جلوه می‌دهد». بهمن ایزدی در گفتگو با روزنامه پیام ما درباره نقش سازمان جنگل‌ها در مقابله با سوختن جنگل‌ها و مراتع گفته «شگرد سازمان جنگل‌ها و منابع طبیعی سکوت است. این سکوت و تاخیر در مواجهه با آتش باعث می‌شود که گستره آتش‌سوزی بزرگ‌تر شود و جمع کردن آن تجهیزات بیشتر، نفرات بیشتر و امکانات بیشتر بخواهد».
وی توضیح داده «آنچه در زاگرس رخ می‌دهد نه آتش‌سوزی بلکه آتش زدن است؛ وقتی به عینه شاهدیم که به عمد آتش می‌زنند، دیگر واژه آتش‌سوزی معنا ندارد. از پارسال عده‌ای با برنامه و منظور خاصی رویشگاه‌ها را آتش می‌زنند. امسال به‌دلیل نبود نزولات جوی، مراتع یک ماه زودتر خشک شدند و آتش‌زدن‌ها هم جلو افتاد».
ایزدی هشدار داده که آنچه در آتش‌سوزی‌ها از بین می‌رود دیگر جایگزین نخواهند داشت؛ «رویشگاه‌های زاگرسی با توجه به تراکم جنگل و قدمتشان، رویش مجددی نخواهند داشت. وقتی درختان ۴۰۰-۵۰۰ ساله بنه و بلوط و.. با یک شعله از دست می‌روند، با توجه به شرایط اقلیمی بحران‌زده امروز، دیگر شرایط رویش مهیا نیست. در گذشته که این درختان رویش پیدا کردند، میزان بارش و رطوبت متفاوت بود و تراکم جمعیت در رویشگاه‌ها و جاده‌های دسترسی به این شکل نبود. این است که اگر یک درخت بزرگ و کهنسال را از دست بدهیم، آخرین درخت آن عرصه خواهد بود. ضمن اینکه حتی در رویشگاه‌هایی که شرایط توپوگرافی مناسب و زمین کم‌شیب‌تر است، به عرصه‌ها تجاوز می‌شود و تغییر کاربری رخ می‌دهد. این اتفاقی است که پشت سر آتش‌سوزی‌ها دقیقا رخ می‌دهد».
این فعال محیط‌زیست می‌گوید شرایط کنونی منجر به مهاجرت ساکنان زاگرس و تخریب هرچه بیشتر می‌شود؛ «ادامه این روند که تا امروز خسران بسیار سنگینی به این سرزمین وارد کرده، دربه‌دری مردم و مهاجرت از بوم‌ناحیه‌های کهن‌زی زاگرس را به‌دنبال خواهد داشت. در این صورت آنچه رخ می‌دهد، تخریب بیشتر است. وقتی ارزش‌های حیاتی زاگرس در پس این بی‌توجهی‌ها و آتش‌زدن‌ها از بین برود، در آینده‌ای نه چندان دور مهاجرت مضاعف می‌شود و وقتی مردم به عنوان صاحبان و ذی‌نفعان اصلی آن سرزمین حضور جدی در موقعیت خود نداشته باشند، قطعا شدت تخریب در نواحی زاگرس بیشتر می‌شود».
ایزدی درباره کشته شدن داوطلبان مردمی مقابله با آتش‌سوزی‌ها گفته «مردم اگرچه باید کمک کنند، اما نباید تمام زندگی‌شان را بگذارند و از جان بگذرند. در ۱۸ ماه گذشته جان ۱۴ نفر در آتش‌سوزی‌ها از دست رفته است. این موضوع برای سازمان جنگل‌ها عادی شده که مردم از جان مایه بگذارند. دولت و سازمان جنگل‌ها عقب نشسته است. در صورتی که شرایط اقلیمی ارتفاعات زاگرس و آن دره‌های پر پیچ و خم و ستیغ کوه‌های بلند ایجاب می‌کند که به وسیله ناوگان هوایی و هلی‌کوپتر آبپاش به کمک بیایند. این مقابله نفر با آتش در موارد مقطعی و کوچک باید رخ بدهد نه در این حریق‌های گسترده که جان افراد را می‌گیرد. مثل آنچه چندی پیش برای چهار نفر از اعضای خانواده بهزادی در تنگه هایقر رخ داد».