انتخابات در عراق؛ تداوم یا گسست؟
امروز، برای اولین بار بعد از تظاهرات گسترده مردم عراق در پاییز ۱۳۹۸ و سرکوب خونینش که به کشته شدن حداقل ۶۰۰ نفر منجر شد، انتخابات مجلس این کشور برای مشخص شدن ۳۲۹ نماینده برگزار می‌شود. در دوره قبلی انتخابات که سال ۱۳۹۷ برگزار شد تنها ۴۴ درصد از واجدین شرایط مشارکت داشتند.
مردم عراق با فساد گسترده، حضور گروه‌های شبه‌نظامی، اقتصادی درهم‌شکسته و آوارگانی که هنوز بعد از شکست داعش به خانه‌های خود برنگشته‌اند مواجه‌اند. تداوم دست به دست شدن قدرت میان گروه‌های سیاسی و نبود چشم‌انداز برای تغییرات اساسی بسیاری از معترضین را نسبت به شرکت در انتخابات بدبین کرده است و بسیاری از فعالین جوان تصمیم به تحریم انتخابات گرفته‌اند. به علاوه مجموعه‌ای آدم‌ربایی و قتل بیش از ۳۵ نفر از فعالان سیاسی مستقل در ماه‌های پس از تظاهرات که بدون پیگیری مناسب و برخورد با عاملان آن اتفاق افتاده دلیل دیگری برای تحریم انخابات از سوی مردم اعلام شده است.
با این وجود در این دوره تمهیداتی برای کاهش تقلب در این انتخابات زودهنگام انجام شده است. از جمله این که حوزه‌های انتخاباتی بیشتر شده و از ۱۸ به ۸۳ رسیده‌اند. علاوه بر این، کاندیداها می‌توانند به طور مستقل در انتخابات شرکت کنند در حالی که در دوره‌های قبلی مجبور بودند به صورت لیستی کاندید شوند که شانس گروه‌های قدرتمند و بانفوذ را به ضرر کاندیداهای مستقل بیشتر می‌کرد. همچنین در این انتخابات کارت‌های هویت بیومتریک برای مقابله با تقلب استفاده می‌شوند و ۶۰۰ ناظر بین‌المللی بر انتخابات نظارت می‌کنند.
الکاظمی به عنوان نخست‌وزیر عراق تلاش داشته نقشی میانجیگر در خاورمیانه بازی کند و بالانس قدرت میان ایران و آمریکا در این کشور را حفظ و مذاکرات میان ایران و عربستان رو تسهیل کرده است. به نظر می‌رسد این انتخابات هم مانند تمام انتخابات‌های بعد از سقوط صدام به پیروزی اکثریت شیعه منجر شود اما بالانس قدرت میان گروه‌های مختلف می‌تواند بر افق سیاسی خاورمیانه تأثیرگذار بوده و صحنه بازی قدرت منطقه‌ای را تغییر دهد.