چه طور بلاهت اروپا مهاجران را به کشتن می‌دهد
هفته گذشته ایتالیا به عملیات یک ساله خود برای جستجو و نجات مهاجران بدون مدرک در دریای مدیترانه پایان داد. عملیات “ماره نستروم(۱)” که بعد از مرگ ۳۶۰ نفر در یک کشتی غرق شده در کناره لامپدوسا در اکتبر ۲۰۱۳ آغاز شد، جان حدود ۱۵۰ هزار نفر را نجات داد. این عملیات، با عملیات تریتون (۲) تحت نظارت دفتر مرزی اتحادیه اروپا، فرانتکس (۳)، جایگزین خواهد شد. به جای تلاش مستمر جستجو و نجات، عملیات تریتون محدود به بازرسی مرزی خواهد بود که دامنه آن تنها ۳۰ کیلومتری آب‌های ساحل‌های ایتالیا است. گفته می‌شود دولت ایتالیا بیش از ۹ میلیون یورو در ماه برای عملیات ماره نوستروم هزینه می‌کرده است، در حالی که بودجه عملیات تریتون تقریباً یک سوم آن است.
این‌ها تصمیماتی سیاسی هستند. هفته‌ای که عملیات تریتون اعلام شد، دولت اروپا از تصمیم خود مبنی برعدم کمک‌رسانی به جایگزینی برای عملیات ماره نستروم، دفاع کرد. اوایل این ماه، وزرای کشور اروپا، از جمله ترسا می، با تمهیدات جدید موافقت کردند. توضیح آن‌ها برای کاهش نقش عملیات تریتون این بود که محدوده گسترده‌ی عملیات نجات پیشین [ماره نستروم] که شامل ۲۷ هزار کیلومتر مربع می‌شد، به شکلی غیرسازنده عاملی در جهت «جذب»(۴) مهاجران بدون مدرک بوده است.
این ادعا مضحک است. افرادی که از مناطق جنگی، قحطی و محرومیت فرار کرده‌اند، هر چقدر هم این سفر پر مخاطره باشد، همچنان سعی خواهند کرد که به اروپا برسند. سازمان ملل متحد در اواخر ماه آگوست تخمین زد که بیش از ۶ میلیون نفر در سوریه آواره شده و سه میلیون نفر دیگر راهی کشورهای همسایه شده‌اند. تجربه‌های این مهاجران، با درجاتی متفاوت، در حاشیه‌ی وسیعی از اروپا تکرار می‌شود. بی‌معنی است از عامل “جذب” صحبت کنیم وقتی عامل “دفع” این چنین قدرتمند است.
توضیح وزرای کشور برای کاهش نقش عملیات تریتون این بود که محدوده گسترده‌ی عملیات نجات پیشین [ماره نستروم] که شامل ۲۷ هزار کیلومتر مربع می‌شد، به شکلی غیرسازنده عاملی در جهت «جذب» مهاجران بدون مدرک بوده است.سازمان بین‌المللی مهاجرت اخیرا اعلام کرد که امسال تا کنون بیش از ۴ هزار مهاجر بدون مدرک در تلاش برای عبور از مرزهای دریایی یا زمینی جان خود را از دست داده‌اند. این رقم در حال حاضر ۷۰ درصد بیشتر از آمار جان‌باختگان مهاجر در سال ۲۰۱۳ است. سه‌چهارم از این مرگ و میرها در دریای مدیترانه رخ داده است.
دولت‌های اتحادیه اروپا با عدم ارائه جایگزینی همسان برای عملیات ماره نستروم، مرگ حتمی حداقل ده‌ها هزار، اگر نه صدها هزار، مهاجر را در سال‌های آتی در دریای مدیترانه به شکلی موثر بر عهده می‌گیرند. این امر نه تنها نمایان‌گر یک نقطه اخلاقی پست برای این قاره است، بلکه بی‌اعتنایی به حقایق را نیز نشان می‌دهد.
جمعیت قاره آفریقا قرار است تا سال ۲۰۵۰ دو برابر شود. در همین حال، تغییرات آب و هوایی ممکن است منجر به کاهش محصولات کشاورزی در کشورهای جنوب صحرای آفریقا به یک سوم شود. جریان اخیر مهاجرت از خاورمیانه و آفریقا به سوی اروپا، نشان شروع فرآیندی‌ست که با ریشه دواندن «بحران منابعی»(۵) همچون آب، انرژی و مواد غذایی در حواشی مرزهای اروپا، این قاره را دوباره خواهد ساخت. به عنوان مثال، در یمن، نزدیک به ۵۰ درصد از جمعیت زیر ۱۵ سال هستند، دولت درگیر مناقشات مسلحانه با سه گروه شورشی است، به نظر می‌رسد پایتخت این کشور، صنعاء، اولین شهر جهان است که با قحطی آب مواجه می‌شود، و جمعیت آن قرار است تا چهار دهه آینده دو برابر شود. در این میان، اروپا با کاهش جمعیت روبه‌رو است: در میانه‌ی این قرن، جمعیت این قاره مسن‌تر، و مگر در صورت وقوع مهاجرت خالص (۶)، کم‌تر خواهد بود.
عملیات تریتون نه تنها از لحاظ اخلاقی نفرت‌انگیز است، بلکه نشان می‌دهد که چقدر اروپا برای چنین امور اجتناب‌ناپذیری ناآماده است. “دژ اروپا”(۷) راه حل این مشکل نیست. تنها می‌توان امیدوار بود که یک قاره خاکستری‌تر و تاریک‌تر، دانا‌تر نیز باشد. این امر می‌تواند با عملیاتی در دریای مدیترانه آغاز شود که حفاظت از زندگی را ارزشمندتر از حرمت مرزها می‌داند.
این یادداشت ترجمه‌ای است از:
http://www.lrb.co.uk/blog/2014/11/07/aaron-bastani/europes-folly/
پانویس‌ها
- Mare Nostrum
- Triton
- Frontex
- pull factor
- resource crunch
- net immigration
- Fortress Europe