افزایش مرگ و میر بیماران سوختگی به‌دلیل قطع حمایت وزارت بهداشت

اعتبارات حمایتی وزارت بهداشت برای بیمارستان‌های سوختگی قطع شده و اعطای کمک‌های هزینه‌ای به بیماران سوختگی نیازمند و بی‌بضاعت دچار مشکل شده است. رییس هیات‌مدیره انجمن حمایت از بیماران سوخته، ققنوس، می‌گوید «توان بیماران سوختگی در پرداخت هزینه درمان روزبه‌روز اسفبارتر می‌شود».

محمدجواد فاطمی اعلام کرده «کمک هزینه وزارت بهداشت بدون اعلام قبلی قطع شد و قطع این اعتبار، پرداخت از جیب بیماران را به ‌شدت افزایش داد؛ چون بیمارستان‌های سوختگی هم بدون اعلام قبلی، تخفیف‌های هزینه‌ای را متوقف کردند و نتیجه این اتفاق باعث شد که امسال و نسبت به مدت مشابه سال‌های گذشته، مرگ و عوارض ناشی از سوختگی افزایش یابد».

وی در نامه‌ای به وزیر بهداشت خواستار بازگشت این اعتبارات حمایتی به این بیمارستان‌ها به منظور برقراری دوباره کمک‌های هزینه‌ای به بیماران نیازمند شده است. در بخشی از این نامه آمده «آمار سوختگی در ایران نشان می‌دهد که هر ساله، تعداد قابل توجهی از هموطنان ما که متاسفانه بیشتر از قشر آسیب‌پذیر و فقیر جامعه هستند، می‌سوزند و درصد بالایی از آنان می‌میرند. بیمارستان‌های سوختگی با مشکلات جدی مالی مواجه هستند و بیمارانی که حتی توانایی پرداخت هزینه درمان در دوران حاد سوختگی را ندارند، متاسفانه هرگز به زندگی اولیه خود بازنمی‌گردند و بدون کمک‌های وزارت بهداشت، سازمان تامین اجتماعی، سازمان بهزیستی و خیرین حقوقی و حقیقی، امکان ادامه درمان و بازتوانی را ندارند. به دلیل وضعیت بد مالی بیمارستان‌های سوختگی، امکان استفاده از روش‌های نوین در درمان سوختگی هم وجود ندارد و به همین دلیل، سالانه با افزایش مرگ و میر و معلولیت بیش از حد ناشی از سوختگی مواجه هستیم».

رییس انجمن ققنوس پیش‌تر نیز در نامه‌ای خطاب به محمدباقر نوبخت، رییس سازمان برنامه و بودجه، گفته بود «بیمارستان‌های سوختگی با دو نوع مراجعه بیماران سوخته مواجهند؛ بیمارانی که از پوشش بیمه پایه برخوردارند و فقط ۵ الی ۱۰ درصد هزینه درمان را می‌پردازند، بیمارانی که از بیمه پایه محرومند که تعدادشان هم کم نیست و اتباع بیگانه «غیرمجاز» هم در این گروه قرار می‌گیرند. بیماران فاقد بیمه، از اقشار فقیر جامعه هستند چون معمولا، یا از هرگونه شغل پایدار و منبع درآمد محرومند یا کارگر روزمزد و شاغل در شغل‌های با درآمد ناپایدار هستند و به خصوص، اتباع بیگانه «غیرمجاز»، حتی از حمایت دفتر پناهندگان سازمان ملل و اداره امور اتباع خارجی وزارت کشور هم محروم می‌مانند».

در بخش دیگری از این نامه آمده بود «بر اساس حادثه سوختگی، با از دست دادن خانه و دارایی، در اکثر موارد بیماران مراجعه‌کننده به مراکز درمانی سوختگی کشور، در بدو ورود حتی فاقد توانایی پرداخت هزینه‌های اولیه خود هستند. هزینه‌های بالا در تمام مراحل درمان بسیار قابل توجه است. طبق برآورد متخصصان، هر درصد سوختگی حداقل ۵ میلیون تومان برای مراکز سوختگی هزینه دارد. درمان‌های حمایتی در درازمدت از جمله جراحی‌های مکرر ترمیمی، فیزیوتراپی، کار درمانی، جلسات روانشناسی، لزوم استفاده از لباس‌های سوختگی، مصرف پماد و شیت‌های ضد اسکار، عدم پوشش بیمه در اکثر موارد، همگی منجر به قطع درمان توسط بیمار سوخته می‌شود. متاسفانه در سال جاری با وجود هزینه‌های مترتب بر تجهیزات، دارو و.. هیچ مبلغی به بیمارستان‌های سوختگی کشور تخصیص داده نشده است. این روند باعث کسری اعتبارات در مراکز و از طرفی، بی‌میلی مراکز در ارایه تخصیص در هزینه‌های بیماران سوخته و در نهایت موجب افزایش سهم بیمار از هزینه درمان شده که نتیجه آن ایجاد مشکلات مادی و روانی بیشتر برای بیمار است. به دلیل مشکلات اعتباری دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، گاهی همین مقادیر کم نیز به مراکز سوختگی تخصیص داده نمی‌شود».

فاطمی می‌گوید «پرداخت هزینه‌های درمان سوختگی حتی برای بیمه‌شدگان هم دشوار است چون بیمه‌های پایه، تمام هزینه‌های سوختگی و از جمله پانسمان‌های جدید و لباس سوختگی که باعث کاهش مرگ و کاهش عوارض و کاهش معلولیت می‌شود را در فهرست هزینه‌ها قبول نمی‌کنند و به همین دلیل، بیمارستان‌های سوختگی، به دلیل ناتوانی مالی بیماران نیازمند، هر ماه با کسری قابل توجه اعتباری مواجه می‌شوند. طبق قانون، هر شهروند ایرانی در این کشور، حق دارد به خدمات درمانی دسترسی داشته باشد و این حق، از تاکیدات قانون و از وظایف دولت است. با این حال، توان بیماران سوختگی در پرداخت هزینه درمان روزبه‌روز اسفبارتر می‌شود چون گرانی و تورم رسمی و غیر رسمی، به بیمارستان‌های سوختگی هم تحمیل شده است».