فاصله میلیونی برآورد کارگران و وزارت کار از حداقل دستمزد ۱۴۰۰
چند گروه کارگری در بیانیه‌ای خواستار افزایش حداقل دستمزد سال ۱۴۰۰ به ۱۲ میلیون و پانزده‌هزارتومان در ماه شدند. در این بیانیه کارگران پتروشیمی‌های منطقه اقتصادی ماهشهر و بندر امام، کارگران پروژه‌های پارس جنوبی، فعالان کارگری جنوب، فعالان کارگری شوش و اندیمشک، و جمعی از کارگران محور کرج در همگامی با سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه، کانون صنفی معلمان اسلامشهر، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری کارگری، اتحاد بازنشستگان، شورای بازنشستگان ایران، اتحاد سراسری بازنشستگان ایران، و کمیتۀ پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری ایران با اعتراض به وضعیت سخت اقتصادی و افزایش روزافزون فقر و گرانی از وضعیت فعلی مزد کارگران گلایه کردند.
در بخشی از این بیانیه نوشته شده است «اکنون مزد متوسط ماهیانۀ کارگران در مناطق مختلف کشور حتی حداقل هزینۀ زندگی هفتگی یک خانوار متوسط را تأمین نمی‌کند.» به گفته آنها مسئله حداقل دستمزد تعیین‌کننده سطح عمومی پرداخت به کارگران است. به همین‌ترتیب در این بیانیه گفته شده که هزینه زندگی متوسط یک خانوار ۳/۳ نفره در سال ۹۹ معادل ۹ میلیون تومان در ماه بوده و با توجه به تورم مورد انتظار در سال آتی حداقل دستمزد یک خانوار ۳/ ۳ نفری نمی‌تواند کمتر از ۱۲ میلیون ۵۰۰ هزار تومان در ماه باشد.
این درحالیست که در چهارم اسفندماه سبدمعاش کارگران که قرار است مبنای چانه‌زنی در مذاکرات مزدی سال ۱۴۰۰ باشد ۶ میلیون و ۸۹۵ هزار تومان نرخ‌گذاری شد. رقمی که به گفته محمدرضا تاجیک (نماینده مجمع عالی نمایندگان کارگری کشور در شورایعالی کار) بسیار پایین است. تاجیک در گفتگو با ایلنا گفته «اگر مزد ۱۴۰۰ را صد درصد هم افزایش دهند بازهم کارگران عقب هستند و بازهم عقب‌ماندگی‌های مزدی جبران نمی‌شود چراکه پایه مزد فعلی، یک میلیون و ۹۱۱ هزار تومان است».
تاجیک به همین‌ترتیب حداقل دستمزد فعلی را در بهترین‌حالت پوشش‌دهنده حدود ۳۰ درصد هزینه‌های زندگی خواند آنهم در حالی که بسیاری از اقلام و کالاها از آن حذف شده باشند.
گفتنی است که حداقل دستمزد در سال ۹۹ در ایران معادل کمتر از ۱۰۰ دلار بوده است که حدود یک‌سوم سال‌های ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵، یک-پنجم سال ۱۳۸۹ و پایین‌ترین میزان در سه دهه گذشته است.
