جنگ با جنگل‌های حرّا را متوقف کنید
پروژه پرورش لارو میگو در محدوده تالاب بردستان-دیر اعتراضات گسترده فعالین محیط زیست استان بوشهر را برانگیخته است؛ آنگونه که فعالان محیط زیست بندر دَیر می‌گویند این سایت پرورش میگو قرار است روی بستر رودخانه دلوار که محل ورود آب از بالادست به پایین دست رودخانه و راه تغذیه تالاب دیّر است احداث شود و در صورت عملیاتی شدن منجر به یک فاجعه زیست‌محیطی خواهد شد. مسئولان محیط زیست شهرستان دیّر می‌گویند این پروژه نه از اداره محیط‌زیست، بلکه از کمیسیون ماده ۱۱هوای پاک استانداری مجوز ساخت گرفته است.
محسن خیراندیش، فعال حوزه محیط‌زیست، می‌گوید «متاسفانه در سال‌های اخیر با دیدگاه مخرب توسعه‌ای مسئولان مختلف که بیشتر توسعه را گسترش سازه‌های بتنی و صنعتی می‌دانند، شاهد تصرف و تجاوز به سواحل دیر بودیم؛ چه به‌وسیله پتروشیمی‌ها و چه به‌وسیله اسکله‌های مختلف، امروز بندر دیّر جز یکی دو کیلومتر ساحلی برای مردم خود ندارد. در سال‌های اخیر به بهانه‌هایی همچون اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی، دستبردهایی به حریم اکوسیستم تالاب دیّر زده شده است».
وی ضمن اشاره به اثرات مخرب صنایع کوچکی همچون پرورش میگو برای محیط پیرامون و خطرات آن برای کلیه جاندارانی که پیرامون آن زیست می‌کنند، می‌گوید «طبق بررسی‌های سازمان آب منطقه‌ای استان این پروژه بر خلاف اظهارنظرها در بستر رودخانه فصلی و در محدوده جزر و مدی است. علاوه بر سازمان حفاظت از محیط‌زیست، دادستانی نیز دستور به توقف راه‌سازی در این نقطه را داده است، اما همچنان شاهد فعالیت این پروژه هستیم».
راضیه اشعثی، فعال حوزه محیط‌زیست، نیز بر آنست که تکثیر لارو میگو در دل جنگل‌های حرّای دیر و حریم ۶۰ متری دریا و در محل تداخل آب شور دریا و سیلاب‌های ساحلی، عملا منطقه خور بردستان و اراضی جنگل حرا آن را به دو نیمه تقسیم می‌کند؛ «این مسئله سبب می‌شود مهم‌ترین عامل بقای جنگل‌ها که ورود آب شیرین و غرقاب شدن اراضی بالادستی و همجواری با حراها است، از دست برود و تجاوزی آشکار به حریم جزر و مدی دریا و این اکوسیستم اتفاق بیافتد».
وی تاکید کرده «بنابر قوانین محیط‌زیست استحصال حریم سواحل جزر و مدی، پهنه ای گلی و خورها ممنوع است. بنابراین مکان‌یابی اجرای طرح تکثیر لارو میگو در تالاب بردستان نامناسب است و خارج از اصول و ملاحظات زیست‌محیطی در پهنه جزر ومدی سواحل دیرو تالاب بردستان و حوزه رویش جنگل‌های حرای آن است. همچنین احداث جاده مواصلاتی مسیر روان آب‌ها و سیلاب‌های ناشی از بارش را به حریم حراها کاملا مسدود می‌کند که موجب نابودی کامل این زیستگاه می‌شود».
خاک جنگل‌های مانگرو پر اهمیت ترین منبع کربن است. اکوسیستم ساحلی حرا در قیاس با اکوسیستم خشک‌زی در یک واحد سطح معین، میزان کربن دی اکسید بیشتری را از اتمسفر می گیرد و علاوه بر این بر روند کاهش تغییرات آب و هوایی بسیار تاثیرگذار خواهد بود. جنگل‌های حرّا همچنین به‌عنوان بستر مناسبی برای رشد گونه‌های مختلف آبزی دارای ویژگی‌های منحصر به فرد بسیاری است.