جان سردشتیها را فقر و کرونا تهدید میکند
با گذشت ۳۳ سال از هفتم تیرماه ۱۳۶۶ که صدامحسین سردشت را بمباران شیمیایی کرد، هنوز بسیاری از مجروحان این حادثه در شرایط سختی به سر میبرند و از درمانگاه تخصصی و کادر درمانی مجرب محروماند.
رحمتالله شمسی عضو شورای شهر سردشت در گفتوگو با ایلنا با اشاره به نبود یک درمانگاه و بیمارستان تخصصی در سردشت برای مصدومان شیمیایی، درباره خطر ویروس کرونا برای جان پنجهزار مصدوم شیمیایی سردشت که مشکلات ریوی دارند هشدار داد.
این عضو شورای شهر سردشت اما معتقد است چیزی که در کنار ویروس کرونا زندگی مردم سردشت را تهدید میکند، فقر است. روحالله شمسی میگوید: « بیشترین افرادی که در شورای شهرستان سردشت به ما مراجعه میکنند از مشکلات اقتصادی در مضیقهاند و مدام تقاضای کار دارند. آن تعداد شغلی هم که فعال بود مغازههایشان را به دلیل بیماری کرونا تعطیل کردند و به علت عدم پرداخت اجارهبهاء شغلشان را از دست دادند. متاسفانه اینجا کارخانه، شرکت، زمین و باغی برای کار وجود ندارد و مردم با سیلی صورتشان را سرخ نگه داشتهاند»
در حمله شیمیایی به سردشت، ۱۱۰ نفر کشته و پنج هزار نفر مصدوم شدند، زنان تا سالها بعد کودکان ناقص زاییدند، و بعد از آن به دلیل نبود امکانات درمانی بعضی از خانوادهها که ناراحتی شدید داشتند مجبور شدند به تهران کوچ کنند. بسیاری از مصدومان شیمیایی سردشت همچنان از سوی دولت «جانباز» شناخته نمیشوند.