پیوند‌های چریکی بر درختان شهر

گروهی از مبارزان آزادی غذا شبانه (یا در روز روشن) ساقه‌های تولیدکننده میوه را به درختان بی‌بار شهری پیوند می‌زنند، درختانی که به طور مشخص پرورش یافته‌اند تا ثمره ندهند. ماموریت این گروه که به «چریک‌های قلمه‌زن» معروف شده‌اند، فراهم کردن غذای سالم در کویرهای غذایی شهری است.

تا حالا فکر کرده‌اید چرا درختان در شهرهای بزرگ چیز مفیدی مثل میوه یا آجیل تولید نمی‌کنند؟ طبق گفته چریک‌های قلمه‌زن، درختان شهری عمدا پرورش یافته‌اند که تولید نداشته باشند. مدیران شهری به طور ویژه گونه‌های بی‌بار درختان معمول میوه را (سیب، گلابی، آلو، گیلاس) به خاطر زیبایی‌شان جهت تزیین خیابان‌هایشان انتخاب می‌کنند، اما نمی‌خواهند در برابر به‌هم‌ریختگی‌های احتمالی ناشی از میوه‌های افتاده بر زمین یا حیواناتی که به سمت آن‌ها می‌روند (مثلا زنبور، پرنده و سنجاب) مسئولیتی داشته باشند.

می‌توانید تصور کنید حیات وحش در جنگل آسفالت چقدر سریع تبدیل به مشکل می‌شود. اما شاید این مشکل شهرهاست که به اندازه کافی وحشی نیستند؛ حداقل این چیزی است که چریک‌های قلمه‌زن فکر می‌کنند. این جنبش سال ۲۰۱۲ در سانفرانسیسکو با ۱۰ هزار درخت میوه بی‌بار شروع شد.

بنیانگذار این گروه تارا هوی همه مسیر‌های قانونی را طی کرد تا درختان میوه در شهر قانونی شوند، اما وقتی فهمید آن تلاش‌ها راه به جایی نمی‌برند شورش کرد. تارا از آن زمان ده‌ها گروه پیوندزن مخفی را در اطراف سانفرانسیسکو تشکیل داده و هزاران دنبال‌کننده در فیس‌بوک دارد، که بسیاری از آنها گروه‌های پیوندزنی را در شهرهای خودشان شکل داده‌اند.

قلمه زدن شاخه‌ها به درختان همانطور که تارا هوی می‌گوید مانند « کام و زبانه در نجاری است.» شاخه‌های شکاف‌دار با نوارچسب‌‌های رنگ‌بندی‌شده بسته می‌شوند، بنابراین داوطلبان می‌توانند بر روی درختان نظارت داشته و از برداشت محصول و هدر نرفتن میوه اطمینان حاصل کنند. تارا می‌گوید: «هنگامی که بهبود یابد، وصل می‌شود. شاخه اساسا به بخشی از درخت تبدیل می‌شود.» و تا آن زمان دیگر دیر شده که شهر کاری در قبال آن انجام دهد و قلمه رخ می‌نماید.