حافظه دیواری

تهران خاطره‌ها را می‌بلعد. ممکن است چند سال بعد از میان محله‌ای که در آن بزرگ شدی اتوبانی رد شود و دیگر اثری از آن نباشد. خانه‌ای که خاطراتت را در آن ساختی اجاره‌اش سر می‌آید و دیگر هرگز نخواهی دیدش. کافه‌ای که در آن قرار می‌گذاشتی، خیابان‌ها، تصویرها و میدان‌ها نیز چنین‌اند. همه انگار خاطراتی کوتاهند که زود در میان توسعه و تغییر شهر محو می‌شوند. در این میان اما کسانی بر دیوارهایی که قرار است همیشه سر جایشان بمانند خاطره‌هایی می‌نویسند. اما همین خاطره‌ها را نیز از دیوارها محو می‌کنند. عکس‌های شیرین رضایی حاصل پرسه زدن در این شهر بی‌خاطره است؛ تلاشی برای ثبت حذف خاطره‌ها از دیوارهای شهر، برای آنکه یادمان نرود این شهر خاطره‌ها را می‌بلعد.