دیشب جولیان آسانژ با من تماس گرفت

دیشب، بلافاصله پس از اولین رویداد تلویزیونی دی‌یه‌م۲۵[۱]، تلفن من زنگ خورد. جولیان بود، از زندان . این اولین باری نبود که با استفاده از اندک دفعاتی که مجاز به برقراری تماس تلفنی در زندان بود مرا مفتخر به شنیدن صدایش می‌کرد. مثل هر موقعیت دیگری، هنگامی که به طور غیرمنتظره‌ای صدای او را شناختم سیلی از عواطف در درونم جاری شد. فکر اینکه پس از قطع تماس او همچنان در زندان می‌ماند دچار عذاب وجدانم می‌کرد؛ او به‌خاطر تصمیمی که مدت‌ها پیش برای کمک به همه‌ ما گرفته بود به زندان افتاد تا ما از آنچه که مقامات بدون اطلاع و رضایت ما، اما از طرف ما انجام داده‌اند، آگاه شویم.

جولیان می‌خواست درباره‌ تاثیرات کووید-۱۹ بر دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم و البته بر روی پرونده‌ خودش صحبت کند. وی خاطرنشان کرد که مانیفست انتخاباتی جرمی کوربین(۲) که به دلیل تندرویش به دستگاه حاکمه و رهبران سیاسی و اقتصادی(۳)ضربه زده بود، اکنون به‌طرز نامعقولانه‌ای میانه‌رو به نظر می‌رسد. ما به گستاخی کسانی که به مردم بریتانیا می‌گفتند هزینه کردن ده‌ها میلیارد دلار برای تامین بودجه‌ مناسب برای نظام سلامت ملی(۴) و مراقبت‌های اجتماعی برای همه، تبدیل کردن پهنای باند(۵) به یک ابزار عمومی، و سپردن راه‌آهن به مالکیت عمومی تا بهره‌وریش بالا رود نشان بی‌مسئولیتی است، خندیدیم- همان کسانی که اکنون که کسب‌وکارهای بزرگ و به‌طور کلی سرمایه‌داری با مشکل روبرو شده‌ است، به‌نظر می‌رسد درخت پول را کشف کرده‌اند و اعلام می‌کنند که باید هزاران میلیارد دلار به اقتصاد تزریق شود. جولیان نمی‌دانست (چگونه باید می‌دانست، وقتی که مقامات زندان دسترسی او را به روزنامه‌ها، اینترنت، و حتی کانال رادیویی شماره چهار بی‌بی‌سی قطع کرده‌اند؟) که بوریس جانسون، صبح دیروز -با دیدن اینکه بخش خصوصی هرگز نمی‌تواند در بحبوحه‌ شرایط اضطراری ملی، خدمات مناسبی ارائه دهد- ملی شدن موقت خطوط آهن را اعلام کرده بود.

پس از چند دقیقه که به خود مجال دادیم از نبرد واترلو(۶) نولیبرال‌ها که در چنگال مقداری آر.ان.اِی(۷) گیر افتاده بودند و چنین نظامی بدون کنار گذاشتن تمام سوپاپ‌های اطمینان خود به‌راحتی نمی‌توانست با آن مقابله کند لذت ببریم، در این مورد بحث کردیم که معنای تمام این‌ها برای آینده‌ ما چیست. جولیان کاملاً درست می‌گفت که این مرحله‌ جدید بحران، دست‌کم ما را روشن می‌کند که هر چیزی دارد پیش می‌رود -که اکنون هر چیزی امکان‌پذیر است. به آن افزودم که هر چیزی -از بهترین تا بدترین تحولات ممکن- می‌تواند پیش آید. البته این که آیا این بیماری فراگیر(۸)در راستای تحقق بهترین یا بدترین جامعه عمل کند، به خود ما بستگی خواهد داشت -به این که آیا [جریان‌های] مترقی می‌توانند گرد هم آیند یا خیر. زیرا اگر این کار را نکنیم، دقیقاً همچون سال ۲۰۰۸، بانکداران، مفتخوران، الیگارش‌ها و نئوفاشیست‌ها بار دیگر ثابت خواهند کرد که به خوبی می‌دانند چگونه باید اجازه نداد که یک بحران خوب به هدر رود.

آیا موفق خواهیم شد؟ جولیان در مورد این موضوع اظهار امیدواری داشت: دست‌کم سازمان‌های فراملی مانند ویکی‌لیکس(۹)و دی‌یه‌م۲۵ پیش از اینکه کووید-۱۹ به صحنه بیاید، از ابزارهای دیجیتال برای مباحثات و مبارزات آنلاین استفاده کرده‌اند. در بعضی از موارد، ما از سایرین بهتریم.

سپس در مورد پرونده‌اش صحبت کردیم. شرایط زندان وی رو به وخامت است. اکنون که بازدیدها متوقف شده است، قرنطینه‌ وی بدتر می‌شود. وکلای وی در حال آماده‌سازی دادخواستی برای وثیقه هستند. اگر تنها یک زندانی در زندان فوق امنیتی بلمارش(۱۰)باشد که سلامتی‌اش در معرض خطر ابتلا به کووید-۱۹ است، آن یک نفر جولیان است. آیا دادگاه او را با وثیقه آزاد خواهد کرد؟ بعید می‌دانم. آیا بحران جدید شانس استرداد وی را تغییر خواهد داد؟ ما توافق کردیم که پاسخ پرسش آخر این است: احتمالش هست، اما بسیار اندک است -حالا دیگر، مجموعه‌ امنیت ملی در آمریکا و انگلیس چیزهایی برای نگرانی دارند که چند هفته پیش موضوعیت نداشت.

گفتگوی ما ده دقیقه و یک ثانیه طول کشید. سپس زندانبان تماس را قطع کرد. مردی که خطرات و دردهای قرنطینه را بهتر از همه‌ ما می‌داند، از قرنطینه بیرون آمده بود تا به من، به ما، یک درس ده دقیقه‌ای دهد که چگونه وقتی در بند هستیم امیدمان را از دست ندهیم.

اشتباه نکنید خوانندگان عزیز: جولیان در تلاش است تا نیروی فکری خود را حفظ کند و سلامت روانش را از دست ندهد. او هر روز، ساعت‌ها در انفرادی با تاریکی و ناامیدی می‌جنگد. هنگامی که او پشت تلفن کاملاً شفاف، و حتی بامزه به‌نظر می‌رسد، به این دلیل است که ۲۰ ساعت پیش را در انتظار این لحظه، یعنی زمانی که بالاجبار باید داستان خود را، افکار خود را به دنیای خارج منتقل کند، بر روی خود کار کرده است. هیچ کس نباید چنین زندگی کند.

و به این ترتیب اکنون که همه‌ ما در قرنطینه هستیم، گرفتاری جولیان -و همچنین بینش وی- باید ما را لحظه‌ای به فکر وادارد و باعث شود که در خودمان قدرت و همبستگی را کشف کنیم تا اطمینان یابیم که این بحران به هدر نخواهد رفت -که مقامات بی‌مغز و فاسد، یک بار دیگر منتفعان اصلی این داستان نخواهند بود.

پیوند به متن اصلی

https://www.yanisvaroufakis.eu/2020/03/24/last-night-julian-assange-called-me-here-is-what-we-talked-about/

یادداشت‌ها

[۱] Democracy in Europe Movement 2025 (DiEM25)

[۲] Jeremy Corbyn – سیاست‌مدار بریتانیایی که از ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۵ رهبری حزب کارگر و اپوزیسیون بریتانیا را بر عهده گرفته ‌است.

[۳] establishment – این واژه را به «ترتیبات» نیز می‌توان ترجمه کرد. منظور «دستگاه حاکمه و رهبران سیاسی و اقتصادی» به‌طور کلی است.

[۴] National Health System

[۵] broadband

[۶] اشاره به نبرد واترلو؛ کنایه از این موضوع که نولیبرالیسم از این رخداد جان سالم به در نخواهد برد.

[۷] اسید ریبونوکلئیک Ribonucleic acid که همراه با دی‌ان‌ای و پروتئین، سه مولکول درشت اصلی می‌باشد که برای همه‌ی گونه‌های شناخته‌شده‌ی زیستی، ضروری است. برخی ویروس‌ها، از آران‌اِی به جای دی‌ان‌اِی به عنوان ماده ژنتیکی‌شان استفاده می‌کنند. اشاره به اینکه نولیبرالیسم خودش عامل تغذیه‌ی ویروس است.

[۸] epidemic

[۹] WikiLeaks – سازمانی غیرانتفاعی و بین‌المللی است که به ارسال و افشای اسناد از سوی منابع ناشناس می‌پردازد.

[۱۰] Belmarsh High Security prison