کرونا، قوز بالا قوز

در حالی که جهان در تلاش برای کنترل گسترش کووید۱۹ است، روانشناسان هشدار می‌دهند که روش‌هایی مانند قرنطینه و فاصله‌گذاری اجتماعی می‌تواند به معنای افزایش مشکلات روحی باشد.

گروهی از محققان با تجمیع مطالعات پیشین درباره وضعیت روحی افراد حین یک همه‌گیری، به این نتیجه رسیدند که افرادی که در قرنطینه به سر می‌برند، تا ۳۹درصد بیشتر دچار پریشانی و فشارهای روحی می‌شوند. در قیاس تنها ۱۲درصد از افرادی که طی همه‌گیری‌های مطالعه شده، نیاز به قرنطینه نداشتند، از پریشانی رو فشارهای روحی رنج برده‌اند.

در یک تحقیق دیگر محققان با مطالعه و دنبال کردن وضعیت ۵۴۹خدمه درمانی که در همه‌گیری سال ۲۰۰۳میلادی سارس در پکن مشغول به کار بودند، دریافت‌اند که آن دسته از پرسنلی که مجبور به کار تحت شرایط پر خطر و قرنطینه بودند، در سه سال بعد مصرف الکل بیشتری داشته‌اند. این نشان می‌دهد که زندگی تحت فشار زیاد و قرنطینه می‌تواند آسیب‌هایی طولانی مدت به افراد هم بزند.

گرچه امروز بیشتر افراد در قرنطینه کامل نیستند اما حتی ماندگار شدن طولانی‌مدت فاصله‌گذاری اجتماعی هم می‌تواند خطرات روحی و روانی برای افراد آسیب‌پذیر به وجود آورد. از جمله افراد کهنسال و آنهایی که در حالت معمول هم احساس تنهایی می‌کنند. نتایج یک مطالعه دیگر توسط دانشگاه بریگام در یوتای ایالات متحده، از افزایش احتمال مرگ افرادی می‌گوید که احساس تنهایی می‌کنند یا به تنهایی زندگی می‌کنند.

گرچه فاصله‌گذاری اجتماعی برای جلوگیری از گسترش ویروس جدید کرونا الزامی است اما به نظر می‌رسد، استفاده از تکنولوژی ارتباطی جدید می‌تواند تا حدی برای کاهش اثرات روانی ناشی از این وضعیت به کمک جامعه بیاید. حتی تماس روزانه با افراد آسیب‌پذیر و گفتگو با آنها می‌تواند تحمل این وضعیت را برایشان آسان‌تر کند.در ایران نه‌تنها شوک ناشی از همه‌گیری بیماری، مردم و کادر درمانی را دچار اضطراب کرده بلکه در ابتدای بهار ۹۹، سیل و زلزله نیز بر استرس و نگرانی افرادی که در آن مناطق زندگی می‌کنند افزوده است. ارائه خدمات روان-درمانی رایگان از مواردیست که دولت‌هایی مانند چین که بیشتر از سایر کشورها در قرنطینه بوده‌اند به عنوان یکی از راهکارهای این مشکل در نظر گرفته‌اند.