وقتی توسعه شهری، حمل‌و نقل عمومی و تردد پیاده‌ها را اولویت می‌بخشد
ایستگاه آتلانتیک، منطقه‌ای که به آتلانتا سروشکل تازه‌ای داده است
آتلانتا شهری است که به طور کلی، عبور و مرور آن مبتنی بر استفاده از اتومبیل‌های شخصی است. این الگوی توسعه‌ی شهری عموماً همبسته با الگوی توسعه بزرگراهی و سواره محوری در شهرهاست. یادداشت زیر می‌کوشد نشان دهد که یکی از نواحی در دلِ همین شهر، چگونه توانسته است با توسعه حمل و نقل عمومی، احداث پارکینگ‌های بزرگ زیرزمینی، کاربری مختلط فضای شهری، و مناسب‌سازی محیط برای تردد افراد پیاده، فضا را برای زندگی ساکنان محلی این منطقه مناسب و انسانی‌تر کند.
محله‌ی آتلانتیک
محله آتلانتیک منطقه‌ای کوچک در مرکز شهر آتلانتا است. تنها یک دهه از شکل‌گرفتن این محله می‌گذرد با این وجود تأثیر چشمگیری بر منظره شهر داشته است. این خطه پیش از این متعلق به یک کارخانه فولاد بود، اما امروزه یکی از معدود مناطق آتلانتاست که به راحتی می‌توان در آن قدم زد. در حالی که فضاهای جدید دیگر برای دستیابی به نتایج مشابه تلاش می‌کنند، محله آتلانتیک در زمان کوتاهی در حال تبدیل شدن به یک مجموعه کامل (و ایده‌آل) است.
توسعه مبتنی بر حمل‌ونقل عمومی در شهری که میانه‌ای با حمل‌ونقل عمومی ندارد
خیابان‌های باریک، عبور و مرور کُند، گذرگاه‌های مناسب برای عابران پیاده، استفاده متراکم از زمین و میدان مرکزی: محله‌ی آتلانتیک تمامی ویژگی‌های لازم برای توسعه‌ی حمل‌ونقل محور را دارد. همان چیزی که تمام شهرها تلاش می‌کنند تا برنامه‌ریزان توسعه را به اجرای بیشتر آن وادارند. چیزی که محله‌ی آتلانتیک را تا این حد تأثیرگذار می‌کند، قرار گرفتن آن در یکی از بدترین شهرهای بزرگ از نظر استفاده از حمل‌ونقل شهری است. اگرچه شبکه مترو در این محله که به تازگی بازسازی شده، ایستگاه ندارد، اما یک خط ثابت اتوبوس به نزدیک‌ترین ایستگاه در مرکز شهر دارد که هر ۵ تا ۱۰ دقیقه یک‌بار حرکت می‌کند. در غیر این صورت شما می‌توانید یک پیاده‌روی ۱۵ دقیقه‌ای لذت‌بخش داشته‌باشید و در این مسیر از منظره فوق‌العاده افق شهر اتلانتا لذت ببرید.
کثرت استفاده از ماشین‌های شخصی شرایط را برای حمل‌ونقل عمومی دشوار می‌سازد
بیش از ۹۵درصد شهروندان آتلانتا هر روز مسیر طولانی خانه تا محل کار را با خودروی شخصی طی می‌کنند. ساختار اصلی شهر با در نظرگرفتن این ۹۵درصد شکل گرفته، لذا استفاده از سرویس حمل‌ونقل عمومی با مشکل روبرو است. محله‌ی آتلانتیک، همان‌قدر که به فکر کسانی است که بدون ماشین شخصی رفت‌وآمد می‌کنند، به همان اندازه کوشیده است تا با تجهیز پارکینگ‌های فراوان، فکری هم به حال کسانی کند که با ماشین‌های شخصی رفت‌وآمد می‌کنند، بی‌آنکه روح محله را از میان ببرند.
برای جلوگیری از این مشکل، بناست که این اتومبیل‌ها در یکی از بزرگ‌ترین پارکینگ‌های زیرزمینی طبقاتی خودرو جای بگیرند. گنجایش پارکینگ احتمالاً متناسب با نیازی است که منطقه‌بندی شهری و قوانین شهری مربوط به احداث پارکینگ‌ها تحمیل می‌کند. حتی شاید بزرگ‌تر از آن. با این حال، رسم معمول این بوده است که برنامه‌ریزان شهری زمین‌هایی را برای ساخت و توسعه‌ی پارکینگ‌های ارزان‌تر روی زمین کنار می‌گذارند، به این “نیّت” که روزی این پارکینگ‌ها ساخته شوند. در نظر داشته باشید که احداث یک پارکینگ روی سطح زمین ده هزار دلار برای یک جای پارک هزینه برمی‌دارد در حالی که احداث یک پارکینگ زیرزمینی سی‌وپنج تا شصت هزار دلار تمام می‌شود.
خیابان‌های محله‌ی آتلانتیک با نظر به اولویت تردد عابران پیاده طراحی شده است. پیاده‌روهای وسیع و مؤلفه‌هایی که سرعت عبور و مرور ماشین‌ها را کم می‌کند.
محله‌ی آتلانتیک، همان‌قدر که به فکر کسانی است که بدون ماشین شخصی رفت‌وآمد می‌کنند، به همان اندازه کوشیده است تا با تجهیز پارکینگ‌های فراوان، فکری هم به حال کسانی کند که با ماشین‌های شخصی رفت‌وآمد می‌کنند، بی‌آنکه روح محله را از میان ببرند
از این منظر، نکته بسیار واضح و قابل توجه آن است که رانندگی در این محله با وجود تمام این تدابیر بسیار لذت‌بخش‌تر است. اگر با ماشین به این محله می‌روید، آتلانتیک درست در محل تلاقی دو بزرگراه بین ایالتی واقع شده است که شما را مستقیماً به پارکینگ چند طبقه و بسیار بزرگ آتلانتیک هدایت می‌کند. این پارکینگ به قدری بزرگ است که حتی از تمام محله آتلانتیک هم بزرگ‌تر به نظر می‌رسد. و برای آن‌که رانندگی در آن جذاب‌تر هم بشود، توقف ماشین در چنین توقف‌گاه زیبایی رایگان است، و علاوه بر این، راه‌های خروج به صورتی تعبیه شده است که شما را دقیقاً به نقاط کلیدی در مرکز محله می‌رساند. به علاوه ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی پیرامون محله وجود دارد.
برای افراد محلی…
افزون بر اینهمه، محله امتیازات بسیاری برای تشویق اهالی به تردد بدون ماشین دارد. مغازه‌ها و امکانات تفریحی و فروشگاهی بسیاری در فاصله‌های مناسبی برای عابران پیاده طراحی شده است. اگر در یکی از ساختمان‌های اداری حاشیه‌ی محله کار می‌کنید، پیاده رفتن به محلّ کار آسان‌تر خواهد بود. و اگر شهر به ناگزیر برای گسترش حمل‌ونقل سریع از محله به سمت غرب برنامه‌ریزی کند، زمینه‌های لازم برای پشتیبانی از چنین طرحی مهیاست.
خیابان‌های باریک
یکی از راه‌های کلیدی برای این‌که قابلیت محله را برای تردد پیاده بالا ببریم این است که سرعت وسایل نقلیه را به اندازه‌ای پایین نگه‌داریم که افراد پیاده احساس امنیت کنند. برای انجام این کار خیابان‌ها بسیار باریک طراحی شده‌اند تا سرعت حمل‌ونقل را پایین نگاه دارند. وقتی بخواهیم بفهمیم که چرا شهر باید اجازه ساخته‌شدن چنین خیابان‌هایی را بدهد، درحالی‌که خیابان‌های محلات مجاور آتلانتیک به نظر وسیع‌تر می‌آیند، روشن می‌شود که کلّ این برنامه‌ی توسعه در مالکیت بخش خصوصی قرار دارد. این مسئله شامل خیابان‌ها هم می‌شود. این بدان معنی است که مسائل مربوط به منطقه، از جمله نگهداری خیابان‌ها و تصادفات خودروها در حیطه مسئولیت‌های مقامات شهری نیست (یا دست‌کم نه در آن حدی که در مورد خیابان‌های تحت مالکیت شهرداری‌ها).
یکی از راه‌های کلیدی برای این‌که قابلیت محله را برای تردد پیاده بالا ببریم این است که سرعت وسایل نقلیه را به اندازه‌ای پایین نگه‌داریم که افراد پیاده احساس امنیت کنند
محله آتلانتیک هنوز کامل سروسامان نگرفته و به شکل کامل جا نیافتاده است. در واقع، این محله به واسطه نو بودن و واحدهای مسکونی خالی‌مانده، بیشتر شبیه یک مرکز خرید شده است تا یک اجتماع محلی. اما این محله کالبد مناسبی برای زندگی و شکوفایی یک محله را داراست. امید آن می‌رود که در آینده‌ای نزدیک، این نوع سامان بخشی به فضای شهر، در نقاط بیشتری از آتلانتا بیشتر پیگیری شود.
منبع: http://www.cityclock.org/atlantic-station-atlanta/#.VMdjviuUd۰o