«مجوز مجسمه‌سازی خلاف اصل آزادی بیان است»
چندی پیش انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز در حساب اینستاگرام خود تصویر مجوز فعالیت مجسمه‌سازی را با امضای هادی مظفری، مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت ارشاد، نمایش داد و از اعضایش خواست برای صدور مجوز مجسمه‌سازی مدارک‌شان را ارسال کنند. عباس مجیدی، رئیس هیات مدیره این انجمن، در توجیه این عمل گفت «این مجوز فعالیت هنرمند مجسمه‌ساز را به‌عنوان یک مجسمه‌ساز تایید می‌کند» و در عوض آنها را از پرداخت مالیات مربوطه معاف می‌کند. مجیدی همچنین گفته بود «وزارت ارشاد از آنها خواسته این مجوز به امضای مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی برسد» و «آنها نیز ممیزی‌های خود را دارند». وزارت ارشاد هم در پی انتقادها اعلام کرده این مجوز به درخواست انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز صادر شده است چون شهرداری فعالیت این انجمن را به رسمیت نمی‌شناسد.
یک حقوقدان اما می‌گوید «اگر مشکل فقط حل مساله مالیاتی باشد مسلما با برخوردهای کارشناسی به‌شکل موجه و قانونی قابل حل و فصل است و نیاز به این ابداعات عجیب و غیر حقوقی هم نیست».
کامبیز نوروزی درباره این لایحه جمله‌ای از دکتر معتمدنژاد را نقل کرده مبنی بر اینکه «پروانه انتشار یعنی اینکه تو تنها وقتی می‌توانی نشریه منتشر کنی که من صلاحیت تو را به رسمیت بشناسم». او صدور مجوز برای مجسمه‌سازی را امری «شگفت‌انگیز» و نتایج آن‌را «خطرناک» توصیف کرده و گفته «هر مقرراتی برای آن وضع کنند، به منزله مداخله مستقیم دولت در امور شهروندی و مغایر با اصل آزادی بیان است. این مجوز خطر این را دارد که اگر کسی در محلی کارگاه مجسمه‌سازی دایر کرد، نیروی انتظامی بخواهد به استناد نداشتن مجوز آن را تعطیل کند».
این حقوقدان توضیح داده «مجسمه‌سازی معمولا فعالیت هنری انفرادی است. مجسمه‌ساز در کارگاه کوچک یا بزرگ خودش، خلاقیت هنری‌اش را به کار گرفته و اثری خلق می‌کند. همچنان که فرض کنید، یک شاعر شعری می‌گوید یا یک نقاش نقشی می‌زند، مجسمه‌ساز هم روح و خلاقیت خود را در قالب هنر تجسم می‌دهد. نمی‌شود خلاقیت هنری را به اخذ مجوز موکول کرد. مانند این است که به یک موسیقی‌دان، شاعر یا داستان‌نویس گفته شود برای خلق اثرش باید مجوز بگیرد. چنین تعبیری خلاف عرف و عادت و ذات طبیعت است».
محسن هاشمی، دبیر نخستین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران، هم ضمن انتقاد از این روند گفته «این‌گونه است که گویی از فردا، شاعر و نقاش و.. باید برای فعالیت خود مجوز بگیرند. مانند آنچه که در سال‌های ۷۰ مجوز ساز صادر می‌شد و می‌توانستیم با خودمان ساز حمل کنیم».