اقیانوس‌ها دچار «تنگی نفس» شده‌اند
اقیانوس‌ها در حال مرگ‌اند. سطح اکسیژن آب اقیانوس‌ها با سرعتی باورنکردنی در حال کمتر شدن است. بررسی‌های متعدد نشان می‌دهد تنها در نیم قرن اخیر، میزان اکسیژن موجود در آب اقیانوس‌ها در بعضی مناطق گرمسیری، ۴۰درصد کمتر شده است.
به طور میانگین در سراسر سیاره، مقدار اکسیژن محلول در آب اقیانوس‌ها نسبت به نیم قرن پیش، ۲درصد کمتر شده است. جانداران آبزی هم مانند جانوران خشکی برای زنده‌ماندن باید اکسیژن تنفس کنند. جانوران بزرگ و کوچکی که در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند، بسیار به تغییرات سطح اکسیژن حساس هستند. کاهش ناگهانی ۴۰درصدی سطح اکسیژن آب یعنی مناطقی از اقیانوس‌های زمین از حیات تهی شده‌اند. جانورانی که از این مناطق جان به در برده‌اند برای یافتن اکسیژن مهاجرت کرده‌اند و به محدوده‌های پر خطر وارد شده‌اند. محدوده‌هایی که با مهاجرت گونه‌های مختلف خطر درگیری و رقابت را بین جانداران آبزی بیشتر می‌کند و این امر تاثیر شگرفی بر اکوسیستم اقیانوس‌ها گذاشته است.
تغییرات اقلیمی تا همینجا هم اثرات زیان‌بار زیادی برای حیات اقیانوس‌ها به همراه داشته. روند اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها باعث از میان رفتن صخره‌های مرجانی شده است. پهنه‌هایی که پیشتر شکوفا از حیات بودند امروز به توده‌هایی از بازمانده‌ی بدن مرجان‌ها بدل شده‌اند. با افزایش دمای زمین و آب شدن یخ‌های قطبی، لایه‌ای از آب گرم‌تر روی آب‌های سرد زیرسطحی جاری می‌شود. در این حالت جریان‌های معمولی که در اقیانوس شکل می‌گیرند و توده‌های آب سطحی را به عمق می‌برند، دیگر شکل نمی‌گیرند. تمام اکسیژن موجود در آب اقیانوس‌ها از تماس این لایه با جو می‌آید. با توقف روند انتقال آب سطحی به عمق و مصرف اکسیژن باقی‌مانده توسط گونه‌های حیات در آب‌های عمیق، آب‌های عمیق تهی از اکسیژن می‌شوند.
کاهش اکسیژن اقیانوس‌ها علاوه بر خطراتی که برای موجودات زنده‌ی آبزی در پی دارد، برای انسان هم خطری بزرگ محسوب می‌شود. چهار و نیم میلیارد نفر از مردم زمین برای تامین پروتئین مورد نیاز خود به غذاهای دریایی وابسته‌اند. کاهش اکسیژن اقیانوس‌ها با تحت فشار گذاشتن حیات آبزی، بیش از پیش امنیت غذایی انسان را تهدید خواهد کرد.