۱۱ راه ساده برای محافظت از حریم خصوصی شما

این روزها حریم خصوصی به شدت چیز دور از دسترسی است. کافی است خودتان را در Pipl.com جستجو کنید. احتمالا از تعداد کمپانی‌هایی که ادعا می‌کنند درباره شما، درآمدتان، نشانی و شماره تلفن و چیزهای دیگر اطلاعات دارند غافلگیر می‌شوید.

علتش این است که اطلاعات شخصی شما شامل آدرس ایمیل، شماره تلفن و شماره امنیت اجتماعی‌تان برای کسب و کارهای مشروع و آدم‌ بدها به طور یکسان ارزش مالی زیادی دارد. آدم‌ بدها فقط می‌خواهند آن را از شما بدزدند. کمپانی‌ها می‌خواهند تا حد ممکن در مورد شما بدانند تا بتوانند محصولات یا خدمات بیشتری به شما بفروشند و یا تبلیغاتی نشانتان دهند که به علاقمندی‌ها و دموگرافیک شما مرتبط‌‌ تر باشد.

پس این قدم‌ها را بردارید تا از اطلاعات شخصی ارزشمندتان محافظت کنید.

۱- تمام اطلاعاتتان را در پروفایل شبکه‌های اجتماعی ننویسید.

هرچه اطلاعات بیشتری در فضای مجازی منتشر کنید دسترسی به آن‌ها برای افراد آسان‌تر می‌شود.

نگاهی به پروفایل شبکه‌های مجازی خود بکنید و آن‌ها را بی‌فایده نگه دارید. – کسانی که لازم است تاریخ تولد، ایمیل و شماره تلفن شمارا داشته باشند قبلا آن را به دست آورده‌اند.- و اصلا فایده به اشتراک گذاشتن همه چیز درباره خودتان در پروفایل فیس بوک چیست؟ اگر به حریم خصوصی‌تان اهمیت می‌دهید این کار را نکنید.

۲. درباره انتشار کد ملی‌تان سخت‌گیر باشید. حتی ۴ رقم آخر

درباره دراختیار گذاشتن کد ملی‌تان با دیگران بیشتر فکر کنید مگر اینکه بانک از شما خواسته است و یا شرکت اعتباری‌تان، کمپانی که می‌خواهد سوسابقه‌تان را بررسی کند یا جایی که قرار است به اداره مالیات گزارشی دهد. اگر دست کسی به آن برسد و اطلاعاتی نظیر تاریخ تولد و نشانی‌تان را داشته باشد می‌تواند هویت شما را بدزدد و کارت اعتباری‌تان را استفاده کند و به نام شما بدهی به جای بگذارد.

حتی چهار رقم آخر شماره کدملی‌تان باید فقط در صورت لزوم استفاده شود. معمولا چهار رقم آخر توسط بانک‌ها در بعضی از موقعیت‌ها استفاده می‌شود تا رمز عبور شما را جهت دسترسی به اکانتتان عوض کند.

علاوه بر آن اگر کسی ۴ رقم آخر و محل تولد شمارا بداند حدس زدن باقی اعداد خیلی سخت نخواهد بود. زیرا

کد ملی شماره‌ای است ۱۰ رقمی که از سمت چپ سه رقم کد شهرستان محل صدور شناسنامه، شش رقم بعدی کد منحصربه‌فرد برای فرد دارنده شناسنامه در شهرستان محل صدور و رقم آخر آن هم یک رقم کنترل است که از روی ۹ رقم سمت چپ به‌دست می‌آید.

در این حالت یک دزد مصمم هویت با کمی محاسبه و زمان کافی می‌تواند آن را هک کند.

۳- سخت‌افزار خود را قفل کنید

کامپیوترتان را جوری تنظیم کنید که وقتی بالا می‌آید و یا از حالت خواب خارج می‌شود از شما رمزعبور درخواست کند. بله، قطعا شما به کسانی که اطرافتان زندگی می‌کنند اعتماد دارید ولی اگر لپ‌تاپتان را کسی بدزدد یا آن را گم کنید چه؟

همین موضوع برای گوشی موبایلتان هم صدق می‌کند. نه تنها شما باید برای هربار استفاده از هرکدام از رمزعبور استفاده کنید بلکه باید اپلیکیشنی نصب کنید که در صورتی که موبایل شما گم شد و یا کسی آن را دزدید موقعیت گوشی را به شما نشان دهد و هم‌زمان آن را قفل کند و یا اطلاعاتتان را پاک کند تا غریبه‌ها نتوانند به گنج اطلاعاتی که در گوشی شما ذخیره شده دسترسی پیدا کنند.

و مطمئن شوید که کامپیوترها و موبایل‌هایتان پر از اپلیکشن‌ها و نرم‌افزارهای ضد ویروس و بدافزار است. آن‌ها می‌توانند مانع این شوند که مجرمان اطلاعات شما را بدزدند.

۴- اینترنت گردی خود را خصوصی نگه دارید.

اگر نمی‌خواهید کسی با دسترسی فیزیکی به کامپیوتر شما بفهمد به چه جاهایی در اینترنت سرزده‌اید باید گزینه مرورگر ناشناس(اینکاگنیتو و یا خصوصی) را در هر مرورگری که استفاده می‌کنید فعال کنید. این گزینه کوکی‌ها، پوشه‌های اینترنتی موقت و تاریخ مرورگر شما را پس از اینکه آن را می‌بندید پاک می‌کند.

هر کمپانی که به صورت آنلاین تبلیغ می‌کند دوست دارد بدانند شما به چه سایت‌هایی سر زده‌اید، چه چیزی خریده‌اید، با چه کسانی در شبکه‌های اجتماعی دوست هستید، چه چیزی دوست دارید و غیره.با جمع‌آوری اطلاعات در مورد فعالیت‌های آنلاین شما آن‌ها می‌توانند تبلیغات هدفمندی به شما ارائه دهند تا بیشتر نظر شما را برای خریدن چیزی جلب کنند.

به طور مثال دکمه‌های گوگل پلاس، فیس‌بوک و توییتر که تقریبا در هر سایتی می‌بینید به آن شبکه‌ها اجازه می‌دهد تا شما را پیگیری کند حتی اگر شما در آن‌ شبکه‌ها حساب کاربری نداشته‌ یا به آن‌ها وارد نشده باشید. در باقی مواقع شرکت‌های جمع‌آوری اطلاعات به کد‌های جاسازی شده در بنرهای تبلیغاتی اتکا می‌کنند تا دفعات بازدید شما از یک سایت، ترجیحات و اطلاعات دموگرافیک شما را بدانند.

اگر شما واقعا برای حریم خصوصی‌تان اهمیت قائلید باید به صورت ناشناس وب‌گردی کنید تا آدرس آی پی شما پنهان باشد. ، قبل از ارسال هر اطلاعاتی شما این کار را با یک فیلتر‌شکن ، یا شبکه خصوصی مجازی( وی پی ان) یا تور شبکه‌ای که ترافیک شما را از طریق مجموعه‌ای از سرورها هدایت می‌کند و توسط داوطلبانی از سراسر دنیا اداره می‌شود هم می‌توانید انجام دهید.

۵- از یک نرم‌افزار مدیریت کلمات عبور استفاده کنید که هر بار یک رمز عبور قوی و منحصر‌به‌ فرد می‌سازد و آن را به یاد می‌سپارد.

بسیاری از مردم خوب می‌دانند که نباید کلمه عبور یکسانی را برای بیشتر از یک سایت و یا اپلیکیشن استفاده کنند. در واقعیت، به نوعی به یاد سپردن چنین کلمه عبور برای تمام سرویس‌های آنلاینی که استفاده می‌کنید غیرممکن است. مشکل استفاده از کلمه عبور یکسان برای بیش از یک اپلیکیشن این است که اگر کسی دستش به یکی از کلمه‌ عبورهای شما برسد – مثلا طی یک حمله فیشینگ* – به تمام اکانت‌های شما دسترسی پیدا می‌کند و دردسر می‌شود.

برای جلوگیری از این بحران، از یک نرم‌افزار مدیریت کلمات عبور استفاده کنید که نه تنها تمام کلمات عبور شما را به یاد می‌سپارد بلکه کلمات عبور بسیار قوی و بی‌همتایی می‌سازد و آن را به صورت اتوماتیک در بخش‌های ورود با یک کلیک وارد می‌کند.

LastPass یک انتخاب خوب و رایگان است.

۶- از احراز هویت دو مرحله‌ای استفاده کنید.

شما می‌توانید فیس‌بوک، گوگل،‌ دراپ باکس، اپل آی دی، ماکروسافت، توییتر و باقی اکانت‌هایتان را با احراز هویت دو مرحله‌ای قفل کنید. یعنی وقتی که شما وارد می‌شوید باید یک کد ویژه که به موبایل شما به صورت پیام فرستاده می‌شود را هم وارد کنید. بعضی از سرویس‌ها هربار که وارد شوید این کار را می‌کنند و برخی تنها وقتی که دستگاه تازه‌ و یا مرورگر اینترنتی جدیدی استفاده می‌کنید این کد را درخواست می‌کنند. بنیاد مرزهای الکترونیک یک مرور درست حسابی درباره گزینه‌های موجود دارد.

احراز هویت دو مرحله‌ای راه بسیاری خوبی است تا جلوی دیگران را برای دسترسی به اکانت‌تان بگیرید. گرچه بعضی از مردم فکر می‌کنند این کار زمان‌بری است. اما اگر شما در مورد حریم خصوصی جدی هستید با این شرایط کنار خواهید آمد.

۷- برای نام‌تان یک هشدار گوگل بگذارید.

این راه خوبی است که اگر کسی چیزی در مورد شما در اینترنت منتشر کرد خبردار شوید. کافی است که به گوگل بگویید دنبال چه چیز بگردد( دراین مورد نام شما) و چه صفحات اینترنتی را دنبال کند، چند وقت یک بار این کار را انجام دهد و چه آدرس ایمیلی استفاده کند تا به شما هشدار بدهد. از اینجا می‌توانید هشدار گوگل را فعال کنید.

۸- خرید نقدی انجام دهید.

طبق گفته بیزینس اینسایدر کمپانی‌های کارت‌ اعتباری اطلاعات خرید شما را به تبلیغات‌چی‌ها می‌فروشند. دوست ندارید کمپانی‌ها بدانند چقدر پول خرج عیش و نوش کرده‌اید یا چه عادت خجالت‌آوری دارید؟ به روش سنتی خرید کنید، با پول نقد.

۹- فعالیت‌های شبکه‌های اجتماعی‌تان را خصوصی نگه دارید.

تنظیمات فیس‌بوکتان را چک کنید و مطمئن شوید فقط دوستانتان بتوانند کارهایی را که می‌کنید ببینند. در گوشه سمت راست بالای اسکرینتان به گزینه تنظیمات بروید، سپس گزینه تنظیمات حریم خصوصی را انتخاب کنید » چه کسی می‌تواند چیزهای مرا ببیند.

در توییتر، وارد تنظیمات شوید. از آن‌جا می‌توانید همه چیز را تغییر دهید، مانند بخشی که به توییتر اجازه می‌دهد مکان شما را به توییتتان اضافه کند یا توییت شما را خصوصی نگه دارد. توییت خصوصی یعنی تنها کسانی که شما تایید کرده‌اید می‌توانند توییت شما را ببینند. همچنین می‌توانید از اینجا به این سیستم میکروبلاگینگ بگویید که محتوایی که روی توییتر می‌بینید را وابسته به سایت‌های دیگری که می‌بینید نکند.

اگر از گوگل پلاس استفاده می‌کنید به خانه بروید » تنظیمات. از آن‌جا می‌توانید چیزهایی مانند اینکه چه کسی با شما می‌تواند تعامل داشته باشد، برای پست‌هایتان کامنت بگذارند و یا مکالمه‌ای را با شما شروع کنند را تنظیم کنید.

۱۰- کدپستی‌تان را هنگام خرید با کارت اعتباری به کسی ندهید.

گاهی فروشگاه‌های اینترنتی از شما می‌خواهند که هنگام خرید، کدپستی‌تان را وارد کنید. تنها در صورتی این کار را بکنید که بخواهید جزییات اطلاعاتتان را به بانک‌های اطلاعاتی بازاریابی بدهید. فوربز هشدار می‌دهد که با نام شما که از کارت اعتباری‌تان برداشته می‌شود و کدپستی شما، کمپانی‌ها می‌توانند به سادگی اطلاعات شما را شخم بزنند. اطلاعاتی شامل شماره تلفن، نشانی محل زندگی و آدرس پستی.

۱۱- زمانی که سوال امنیتی کلمه عبورتان را تنظیم می‌کنید دروغ بگویید.

نام مادر شما چیست؟ یا متولد چه شهری هستید؟ سوال‌های رایجی هستند که سایت‌ها معمولا می‌پرسند تا مثلا اکانت شما را از دست متجاوزان نجات دهد. در واقعیت، هیچ چیز امنی درباره چنین درخواستی وجود ندارد. زیرا اگر کسی که می‌خواهد به اکانت شما دسترسی پیدا کند کمی تحقیق کند می‌تواند پاسخ‌ها را پیدا کند.

می‌ترسید دروغ‌هایتان را به یاد نیاورید؟ شما می‌توانید اکانتی در برنامه مدیریت کلمات عبورتان تنها برای این منظور بسازید.

اگر نکته‌های خوبی درباره حفظ حریم خصوصی می‌دانید در بخش نظرات به ما هم بگویید.

*فیشینگ (به انگلیسی:Phishing)‏ به تلاش برای بدست آوردن اطلاعاتی مانند نام کاربری، گذرواژه، اطلاعات حساب بانکی و… از طریق جعل یک وب‌سایت، آدرس ایمیل و… گفته می‌شود.

منبع