رئیس‌جمهوری که ۷۷ کلمه بلد است
راب لانگ و راب سرز، نویسندگان مجله‌ی «مک سویینی» از متن توییت‌ها و سخنرانی‌های دونالد ترامپ سه مجموعه شعر درست کرده‌اند. مجموعه‌شعر «صد شعر بندتنبانی برای صد روز؛ ترامپ، رئیس‌جمهور الدنگی که شعر می‌گوید» فروش نسبتاً زیادی هم داشته است.
ادبیات و زبان مورد استفاده‌ی دونالد ترامپ تقریبا او را تبدیل به نخستین رئیس‌جمهور امریکا کرده است که با زبان و ادبیاتش سرگرمی و وحشتی عمومی می‌آفریند. درعین‌حال عده‌ای در حال بررسی قدرت زیبایی‌شناسی در زبان او هستند، نحویون و لغت‌شناسان او را پدیده‌ای غریب در ادبیات انگلیسی ارزیابی کرده‌اند.
ادبیات دونالد ترامپ از همان اول کار نظر بسیاری را جلب کرد. فیلیپ راث در نامه‌ای مفصل در «نیویورکر» نوشت باورش نمی‌شود احمقی که دایره‌ی لغاتش ۷۷ کلمه است زمام امور را به‌دست بگیرد، راث در نامه‌اش به دیوید رمنیک، سردبیر «نیویورکر»، نوشته بود: «نادان و کلاهبرداری که چیزی از فلسفه و تاریخ و هنر نمی‌داند، با دایره‌ی لغاتی هفتادوهفت‌کلمه‌ای که شرمم می‌شود اسمش را انگلیسی حرف زدن بگذارم.»
راث در نامه‌اش به دیوید رمنیک، سردبیر «نیویورکر»، نوشته بود: «نادان و کلاهبرداری که چیزی از فلسفه و تاریخ و هنر نمی‌داند، با دایره‌ی لغاتی هفتادوهفت‌کلمه‌ای که شرمم می‌شود اسمش را انگلیسی حرف زدن بگذارم.»
اما او با همان غرور و اعتمادبه‌نفس معمولش در یکی از سخنرانی‌هایش گفت: «من کلمات را می‌شناسم… من از بهترین کلمه‌ها استفاده می‌کنم.» شاید برای یک‌بار حق با او باشد. او از ترس مترجمان و روزنامه‌نگارانی که حرف‌هایش را مکتوب می‌کنند لغات خودش را محدود کرده است و از آنها درست مثل چکشی پلاستیکی استفاده می‌کند، حتی برای خودش افعالی دارد که تابه‌حال کسی از آنها به‌جای فعل استفاده نکرده است. این‌همه جدا از گاف‌های تایپی است که ترامپ در توییت‌های شبانگاهی‌اش به کار می‌برد، در واقع او کلماتی را، همچون covfefe، وارد زبان کرده و به اسم خودش ثبت کرده، هرچند این کلمات بی‌معنایند. این‌طور که پیداست به‌زودی او هم‌سنگ لغت‌سازانی چون شکسپیر می‌شود و کلمات دیگری می‌سازد که اولین‌بار خودش از آنها استفاده کرده است. در کنار اینها مجموعه‌شعرهای بسیاری هم منتشر شده‌اند که برگرفته از سخنرانی‌های اوست. تا امروز حداقل سه مجموعه‌شعر با این محور منتشر شده است، شعرهایی که از مصاحبه‌ها، توییت‌ها و سخنرانی‌های او برآمده‌اند، اولین مجموعه‌شعر ترامپ در نروژ منتشر شد و دو مجموعه‌ی بعدی در امریکا منتشر شدند. راب لانگ و راب سرز، نویسندگان مجله‌ی «مک سویینی»، پیش‌قدم شده‌اند. راب سرز البته به اینها بسنده نکرده و جدا از آرشیو، توییتر و مصاحبه‌ها و مقاله‌های او پیش از رئیس‌جمهور شدن را هم از نظر گذرانده و مجموعه عظیمی از جملات قصار ترامپ را جمع‌آوری کرده است.
مجموعه‌شعر «صد شعر بندتنبانی برای صد روز؛ ترامپ، رئیس‌جمهور الدنگی که شعر می‌گوید» فروش نسبتاً زیادی هم داشته است. یکی از آخرین شعرهایی که راب سرز براساس سلسله توییت‌های ترامپ نوشته از این قرار است:
من بهترینم
و من پیش‌بینی می‌کنم سیب سقوط خواهد کرد (سهام شرکت اپل)
دیوار بزرگی خواهم ساخت، دیواری بزرگ (دیوار حائل در مرز مکزیک)
من ساختمانی به بلندی ۹۴ طبقه می‌سازم
دستان من- آیا کوچک هستند؟
سرز این پتانسیل را در سخنرانی‌های ترامپ خیلی زود کشف کرد. او می‌گوید: «ترامپ با عبارات بسیار جمع‌وجور و محدودی حرف می‌زند و این خیلی از شعر دور نیست، من بیشتر سخنرانی‌هایش را خوانده‌ام. یک ریتم مشخص برای حرف زدن دارد و تعدادی کلمه‌ی ثابت که مدام تکرار می‌شوند.»
او معتقد است ترامپ تا همین حالا هم شانس آورده که بسیاری از نقل‌قول‌هایش نوشته نشده‌اند. سرز به یکی از سخنرانی‌های او در ۲۰۰۹ در حاشیه‌ی اجلاس تغییرات اقلیمی دست پیدا کرده که چندان در رسانه‌ها به آن پرداخته نشده و یکی از محبوب‌ترین شعرهای مجموعه‌اش را براساس جملات ترامپ در آن سخنرانی ساخته است. اما سرز معتقد است او با همین زبان و دایره‌ی لغات محدود و تکیه‌های مدام روی چند کلمه‌ی مشخص همچون برنده و بازنده و امریکای بزرگ و غرور توانسته است طبقه‌ی متوسط امریکایی را با خودش همراه کند و آنها را متقاعد کند که به او رأی بدهند. سرز معتقد است او نابغه‌ی استراتژیک است که می‌داند با همان چند کلمه‌ای که در چنته دارد چه باید بکند.
او با همین زبان و دایره‌ی لغات محدود و تکیه‌های مدام روی چند کلمه‌ی مشخص همچون برنده و بازنده و امریکای بزرگ و غرور توانسته است طبقه‌ی متوسط امریکایی را با خودش همراه کند و آنها را متقاعد کند که به او رأی بدهند.
هرچند اشعاری که دست‌مایه‌ی اصلی‌شان جملات خود دونالد ترامپ است نظر بسیاری را جلب کرده‌اند، سرز می‌گوید هدفش بیش از هر چیز نشان دادن سطح پوپولیسم در باور عمومی مردم است، او می‌گوید: «ما به بازنگری اساسی درباره‌ی خودمان و هویتمان احتیاج داریم، اینکه با این پشتوانه‌ی فرهنگ و ادبیات به دونالد ترامپ برسیم باورنکردنی است. در جست‌وجوهایم در وب‌سایت کاخ سفید در همان روزهای اول کار، به سخنرانی‌ای درباره‌ی بحران آب رسیدم که در تیترش اشاره‌ی روشنی به گوینده‌اش نشده بود، به‌نظرم آمد سخنرانی جدید است، مدام می‌خواندم و حیرت می‌کردم و با خودم می‌گفتم پس ترامپ این‌جوری هم می‌تواند حرف بزند، کلمه‌هایی که به‌کار رفته بود کاملاً متفاوت بودند و حتی بار ادبی داشتند، اما یک‌دفعه در خط آخر متوجه شدم تاریخی که در وب‌سایت خورده اشتباه است و این سخنرنی را باراک اوباما انجام داده و نه دونالد ترامپ و همین مقایسه مرا مجاب کرد که روی دایره‌ی لغات ترامپ کار کنم. آنچه با آن روبه‌رو شدم فاجعه‌ی مطلق است.»
شعرهای دونالد ترامپ این روزها در فضای مجازی طرفداران بسیاری پیدا کرده است و خیلی از امریکایی‌ها در توییت‌هایی که در پاسخ به توییت‌های ترامپ نوشته‌اند از این شعرها استفاده کرده‌اند.
منبع: گاردین