استادان اخراجی ترکیه کلاسهایشان را به خیابان بردند
استادان اخراجی دانشگاههای ترکیه برای مقابله با موج سرکوبی که بعد از کودتای نافرجام ماه ژوئیه در ترکیه به راهافتاده کلاسهای درس خود را به خیابانها منتقل کردهاند.
بعد از کودتای نافرجام ترکیه، هزاران نفر از کارکنان آموزش عالی ترکیه اخراج شدهاند که در این میان نام بسیاری از استادان دانشگاه هم به چشم میخورد. استادان اخراجی پیشتر این نوع اخراجها را «سیاست پاکسازی دانشگاه از صداهای انتقادی» دانسته بودند.
دولت ترکیه همچنین از کلیه دانشگاههای این کشور خواسته بود درباره همه کارکنان خود تحقیق کنند و اعلام کنند که آیا این کارمندان با جنبش فتحالله گولن، در ارتباط بودهاند.
با گستردهتر شدن فشار بر دانشگاههای ترکیه برخی از استادان اخراجی دانشگاه در حرکتی اعتراضی کلاسهای خود را در خیابانها برگزار میکنند. این کلاسها با عنوان «آکادمی در خیابان» برگزار میشود و اولین جلسه آن با درس «مفهوم هژمونی» در آنکارا برگزار شده است.
تخمین زده میشود تعداد کسانی که دولت ترکیه در بخشها و نهادهای مختلف در این کشور پس از کودتای نافرجام اخراج کرده به ۱۱۰ هزار نفر رسیده است. دولت ترکیه همچنین خروج استادان دانشگاه از کشور را هم ممنوع کرده است.
دولت ترکیه به دنبال کودتای نافرجام ژوئیه عده زیادی را به اتهام همکاری با جنبش فتحالله گولن اخراج، بازداشت و یا از کار معلق کرده است. همزمان با برخوردها به اتهام همکاری با کودتاگران دولت ترکیه همچنین به اعمال محدودیت برای فعالان کرد و چپگرا نیز ادامه میدهد.
تجربه ایران، اخراج استادان ایرانی در سکوت
تدریس خیابانی بعد از اخراج از دانشگاه در ایران هم سابقه دارد. در سالهای گذشته قاسم اکسیریفرد، استاد فیزیک دانشگاه خواجهنصیر که مدعی بود «به دلیل داشتن صدای زنانه» از دانشگاه اخراج شده است برای مدتی در پیادهراه دانشگاه خواجه نصیر کلاس برگزار میکرد.
بعد از انتخابات سال ۸۸ هم بسیاری از استادان دانشگاههای ایران اخراج شدند یا به اجبار بازنشسته شدند. بر اساس برخی آمار، دولت محمود احمدینژاد، سالانه ۳۵۰ تن از استادان دانشگاهها را اخراج یا به اجبار بازنشسته کرد. کامران دانشجو، وزیر پیشین علوم، تحقیقات و فنآوری ایران در اسفندماه سال ۱۳۸۸ گفته بود پرسنل علمی که «با نظام همسو نیستند» اخراج خواهند شد.
این اخراجها با اعتراض بسیاری از استادان و دانشجوها مواجه شد اما هیچکدام از این اعتراضها راه به جایی نبرد و استادان اخراجی دانشگاههای ایران در نهایت شروع به تدریس در موسسههای خصوصی کردند.
بعدها حتی وزیر اطلاعات دولت یازدهم هم از این اخراجها انتقاد کرد و گفت: «اگر کشور دچار افت علمی شده دلیل آن اخراج استادان با تجربه و استخواندار است که هر کدام به نوعی در گذشته کنار گذاشته شدند.»