مستندی درباره تغییر در کهن‌سالی و گوشت بیکن
عزیز، شخصیت اصلی مستند کوتاه «بیکن و خشم خدا» ساخته سول فریدمن است. او زن یهودی نود ساله است که به تازگی بی‌دین شده و می‌خواهد برای نخستین بار در زندگی‌اش بیکن (گوشت خوک) بخورد.
از همان لحظات اول فیلم ما را غافلگیر می‌کند. عزیز که روی کاناپه دراز کشیده، در مورد تربیت سختگیرانه مذهبی‌اش حرف می‌زند که باعث شده در زندگی لذت چندانی نبرد. او توضیح می‌دهد که چطور اینترنت او را کم کم به بی‌دین شدن کشاند (بعضی از خصوصی‌ترین سوال‌ها و فکرهای من، آنقدر رایج بودند که گوگل می‌توانست آنها را حدس بزند!). او از شک‌ها و ترس‌هایش بعد از این تصمیم می‌گوید.
در تصمیم او برای خوردن بیکن چیز مهمی وجود دارد: این تصمیم نشانگر امکان دگرگونی است؛ اینکه حتی در کهن‌سالی می‌توان تغییر کرد. به علاوه، تصمیم عزیز، رهایی از ترس از مرگ و میل به زندگی و تجربه کردن در سنین پیری را برجسته می‌کند. فیلم نشانه‌هایی همچون غذا و پوشش را برجسته می‌کند و به چالش می‌کشد، نشانه‌هایی که در ارتباط با دیگران و خودمان از آنها استفاده می‌کنیم و برایمان به نحوی به باورهای بنیادین زندگی مربوط می‌شوند.
این فیلم مستند، که در لینک زیر قابل تماشاست، در سال ۲۰۱۵ ساخته شده و به زبان انگلیسی است.