چرا باید دنیایی را بپرورانیم که در آن هر چیزی می‌تواند رخ بدهد؟ آیا این دنیا مانند دنیایی نیست که در آن هیچ چیز اهمیتی ندارد؟ چرا که تنها قانون حاکم بر آن خیال نویسنده است؟ تا کجا می‌توانیم ناباوری‌مان را تعلیق کنیم؟
«میراث‌داران گوگول» و «یادداشت‌هایی درباره كافكا» دو کتاب تازه با ترجمه سعید رضوانی منتشر شده است. پیش از این گفتگویی با مترجم پیرامون یادداشت‌هایی از کافکا که اثر آدورنو است، منتشر کردیم. یادداشت پیش‌رو بیشتر درباره «میراث‌داران گوگول» شامل چهار مقاله از توماس مان درباره ادبیات روسیه است و ارتباط مضمونی آن با ترجمه دیگر رضوانی.
سعید رضوانی درباره خوانشِ آدورنو از كافكا می‌گوید؛ در پیوند با وضعیت كنونی ما که رضوانی معتقد است به‌طرز غریبی به‌دستِ راست‌گرایانی افتاده است كه از موضع روشنفكری به‌صراحت ترویج ناسیونالیسم مي‌كنند؛ آن‌هم ناسیونالیسمِ پرخاشگری كه بهتر است آن را شووینیسم خواند.
