نویسنده در این یادداشت ایده غالب در کشورهای اروپای شرقی درباره پناهجویان را به چالش می‌کشد و آنچه که در زیر و روی سنگ‌فرش‌های زیبای این کشورها جریان دارد، به شکلی دیگرگونه بازگو می‌کند. در همین راستا به فراموشی اروپاییان اشاره می‌کند و این‌که چگونه در زمان جنگ‌های جهانی بیشترین مهاجر را به کشورهای دیگر فرستادند و حالا نژادپرستی در اروپای امروز به شکل‌های تازه‌تری خود را نمایان می‌کند. اروپایی که ادعای اتحادیه دارد ولی در این‌گونه لحظات از قضا مرزها را پررنگ‌تر از پیش می‌کشد.
از زمان شروع درگیری‌های داخلی سوریه در ژانویه ۲۰۱۱ تا کنون هزاران نفر کشته و میلیون‌ها نفر آواره شده‌اند. بر اساس آمار سازمان‌های حقوق بشری، تعداد کشته‌شدگان این جنگ ۳۱۰ هزارنفر بوده است. بر اساس آمارهای موجود تا به حال بیش از نیمی از جمعیت سوریه، یعنی بیش از ۱۰ میلیون نفر از محل زندگی‌شان آواره شده‌اند؛ از میان این آوارگان حدود ۴ میلیون نفر از سوریه خارج شده‌اند که از این میان ۱/۸ میلیون نفر به ترکیه، ۱/۲ میلیون نفر به لبنان، حدود ۶۰۰ هزار نفر به اردن و حدود ۴۰۰ هزار نفر به عراق و مصر پناه برده‌اند. در ۱۱ مارس ۲۰۱۴ (۲۰ فروردین ۱۳۹۲) یونیسف اعلام کرد که در کشورهای میزبان حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار کودک سوری به عنوان پناهجو در کمپ‌ها زندگی می‌کنند که دسترسی محدودی به آب آشامیدنی، مواد غذایی مغذی و امکانات آموزشی دارند.
همچنین در هفته‌های اخیر مهاجرت پناهجویان سوری به اروپا و وضعیت بد اسکان و پذیرفتن آن‌ها از سوی کشورهای اروپایی مورد توجه قرار گرفته است.
همچنین در هفته‌های اخیر مهاجرت پناهجویان سوری به اروپا و وضعیت بد اسکان و پذیرفتن آن‌ها از سوی کشورهای اروپایی مورد توجه قرار گرفته است.
