در زمان بحران مالی آرژانتین در سال ۲۰۰۱ که منجر به بیکاری و بی‌خانمانی هزاران هزار شهروند شد، کارگران، بسیاری از کارخانجات ورشکسته را بازگشایی کردند. با تشکیل کمیته‌های محلات، ساکنین شرکت‌های تعاونی، نانوایی و درمانگاه‌ها برپا کردند. این نوع ابتکارات نه تنها آنها را از فقر و گرسنگی نجات داد، بلکه قدرت نوینی به آنها اعطا کرد.
گزارش روزنامه شرق از وضعیت کارگران کوره‌های آجرپزی اطراف تهران، گوشه‌ای از درد و رنج هرروزه‌ی این کارگران را توصیف می‌کند؛ کارگرانی که اکثر آنها کسانی هستند که برای کار به‌ناچار به تهران و اطراف این شهرِ بی در و پیکر مهاجرت می‌کنند، و سختی‌های کار تحت شرایطی ظالمانه را به جان می‌خرند بلکه بتوانند معیشت حداقلی خود را تامین کنند. در این میان، کارگران افغان به واسطه‌ی ملیت خود تحت ستم‌هایی مضاعف قرار می‌گیرند.
