زبان انگلیسی در عصر ما غنی‌ترین زبان دنیاست و سزاوار صفت «بین‌المللی» و یکی از مهم‌ترین مشخصات زبان انگلیسی دارا و توانا کردن آن با لغت‌های بیگانه یا خارجی است.
کلاس‌های ادبیات فارسی در دانشگاه‌ها در حد تبیین معانی لغت‌ها و ترکیب‌ها تقلیل یافته است و استاد چیزی است در حد فرهنگ لغت «معین» به اضافه معلم عروض و قافیه و آرایه‌های ادبی در دبیرستان.
زبان آمیخته حاصل زندگی دو فرهنگی و چندفرهنگی است و از آغاز تمدن انسان وجود داشته است. آیا افراد از زبان آمیخته همواره به نشانۀ برتری اجتماعی استفاده می‌کنند یا گاه، طبیعت زبان این وضعیت را می‌سازد؟
