احساس می‌کنید کنار گذاشته شده‌اید؟ شاید به این دلیل است که به رقابت، حسادت و هراسی که نولیبرالیسم تخم آن را افشانده است تن نداده‌اید.
آیا رقابت در آموختن مطالب واقعا با هدف رقابت در کسب آگاهی بیشتر صورت می‌گیرد و یا تنها برای کسب نمراتی بالاتر در قیاس با همسالان؟ و چگونه موفقیت در این دیدگاه تبیین و ارزیابی می‌شود؟ این حس رقابت در کدام چارچوب‌های نظری ماهیت دانش، یادگیری و تعلیم و تربیت درونی شده‌اند؟ و چه مکانیسم‌های اجتماعی و فرهنگی به شکل‌گیری چنین دیدگاهی کمک کرده‌اند؟
