13 درصد خاک ایران براساس قراردادهای بین‌المللی جزو مناطق حفاظت شده است و فعالیت‌هایی مانند جاده‌کشی، ساختمان‌سازی، معدن‌کاوی و سایر فعالیت‌های مخرب محیط‌زیست درون این عرصه‌ها، به هر بهانه‌ای، ممنوع. دریاچه گهر نیز یکی از این مناطق است که از طمع سودجویان دور نمانده و جاده‌کشی آن را در معرض نابودی و تعرض بی‌رویه گردشگران قرار داده است.
ایمان پاکنهاد در گزارش زیر زندگی سیستانی‌ها را بعد از خشک شدن دریاچه‌ی هامون توصیف می‌کند؛ از گرسنگی گرفته تا مهاجرت به استان‌های دیگر. از اینکه چگونه حیات مردم این منطقه به حیات دریاچه هامون گره خورده و خشکی آن چه پیامدهای فاجعه‌باری برای آنها داشته است. دریاچه هامون که در طول تاریخ زندگی‌بخش بومیان سیستان و بلوچستان بوده، در اثر کم شدن آب ورودی به آن و همین‌طور کاهش بارندگی‌ها، به‌تدریج خشک شده است. این گزارش از روستاهای خالی از سکنه و یا در حال تخلیه که رنگ مرگ به خود گرفته‌اند، به خوبی عمق این فاجعه زیست‌محیطی با ریشه‌های گوناگون را نشان می‌دهد.
