ایمان پاکنهاد در گزارش زیر زندگی سیستانیها را بعد از خشک شدن دریاچهی هامون توصیف میکند؛ از گرسنگی گرفته تا مهاجرت به استانهای دیگر. از اینکه چگونه حیات مردم این منطقه به حیات دریاچه هامون گره خورده و خشکی آن چه پیامدهای فاجعهباری برای آنها داشته است. دریاچه هامون که در طول تاریخ زندگیبخش بومیان سیستان و بلوچستان بوده، در اثر کم شدن آب ورودی به آن و همینطور کاهش بارندگیها، بهتدریج خشک شده است. این گزارش از روستاهای خالی از سکنه و یا در حال تخلیه که رنگ مرگ به خود گرفتهاند، به خوبی عمق این فاجعه زیستمحیطی با ریشههای گوناگون را نشان میدهد.
باغهای خرما یکیدرمیان سوختهاند. سالهاست که برف بر پیشانی این خاک ننشسته. آسمان جان میکند تا بر شانههایش ببارد. چاههای عمیقش تشنهاند. خیلی از مردها دستِ زنوبچه را گرفتهاند و رفتهاند جایی که آب باشد و نان. هستند خانههایی در روستاهایش که هنوز توالت ندارند. چهرهی آدمها را آفتاب برشته کرده است. دلیری، که تاولِ دستهبیل بر جان دستهایش نشسته، یکی از اهالی همین منطقه است. روستای شهید دهقانپور، در دهستان جهادآباد، از توابع شهرستان عنبرآباد در جنوب استان کرمان، 120 خانوار و نهصد نفر جمعیت دارد که از این جمعیت حدود پنجاه خانه، شامل زکات واجب هستند.