باستر کیتون جهان را به یک سراشیبی و زندگی را به یک سقوط آزاد تبدیل می‌کند. کی سقوط کنیم؟ کجا سقوط کنیم؟ چطور سقوط کنیم؟ ما که قطعا خواهیم افتاد، بگذار که سقوط کردن را بیاموزیم، چنین حکمتی را باید از باستر کیتون فرا بگیریم.
به اعتقاد آلبر کامو خودکشی بنیادی‌ترین سؤال فلسفی است و همه مسائل فلسفی بعد از آن می‌آیند. در جهانی که روز‌به‌روز بر خشونت آن افزوده می‌شود پژوهش سایمون کریچلی درباره خودکشی تلاش دشواری است برای اینکه خود را جای آنها بگذاریم که خودکشی می‌کنند، در فضای ذهنی آنانی قرار بگیریم که تصمیم می‌گیرند به زندگی خود خاتمه دهند، آنجا که «عقل با نهایت سرعت، درون آخرین تونل طویلی که راه خروجی از آن نیست می‌دود». «خودکشی از سر افسردگی، منطقی منحرف دارد که در آن تمام دلایل به همان تصمیم مرگبار و در ظاهر ناگزیر ختم می‌شوند». کریچلی در زمستان سال ٢٠١٤ به قصد مواجهه رو‌در‌رو با این منطق منحرف، «به قصد ملاقات با تاریکی در تاریکی»، در هتلی با چشم‌انداز دریا در شهر آلدبورو، در ساحل دریای شمال، استان سافک انگلستان اقامت گزید و شروع به نوشتن کرد. حاصل کار کتاب «یادداشت‌هایی در باب خودکشی» است؛ کتابی که هم نوشتاری فلسفی است و هم یک درگیری عمیق و تکان‌دهنده با مسئله‌ای به‌شدت شخصی. کتابی که نگرانی و نارضایتی خود را از چارچوب‌ها و شیوه‌های کنونی بحث بر سر خودکشی ابراز می‌کند. در این مصاحبه طیفی از مسائل مرتبط با خودکشی به بحث گذاشته می‌شود، از جمله گفتمان‌های مذهبی و روان‌پزشکی پیرامون خودکشی و تأثیری که در تصورات اخلاقی ما دارند.
نویسنده: ساموئل بکت | متن پيش روی شما، گزيده‌ای از مصاحبه‌هایی است كه جيمز نولسون با ساموئل بكت انجام داده و در كتابي به نام «بكت به ياد مي‌آورد/يادمان بكت: يك قرن بزرگداشت» منتشر شده است. اين گزيده‌ی بخشی از خاطرات نويسنده با جيمز جويس است كه در جوانی رابطه‌ی بسيار نزديك و دوستانه‌ای با او داشته است.
