یارانه دادن، بازتوزیع نیست؛ این پول نفتی است که ما از جهان می‌گیریم و تقسیم می‌کنیم. برای بهبود وضع معیشتی باید تولید کنیم و مازاد اقتصادی به دست آمده را بازتوزیع کنیم، به این می‌گویند بازتوزیع.
طلای کودک تازه‌ترین شیوه تجمل‌گرایی و به رخ‌کشیدن داشته‌های مادی در تهران است. پستانک‌های چهار میلیون تومانی و شیشه شیرهای طلایی ۲۵ میلیون تومانی شیوه جدیدی برای نشان‌دادن شکاف عمیقی است که هر روز بیش از پیش ثروتمندان را از کم‌درآمدها دورتر می‌کند.
وخیم‌تر شدن وضعیت توزیع درآمدها در سال‌های اخیر حاصل مجموعه سیاست‌هایی است که از اولین برنامه توسعه اقتصادی به صورت بی‌وقفه در ایران اجرا شده است. محورهای کلی این سیاست‌ها که در چارچوب کلی تعدیل اقتصادی صورت گرفت، از جمله بر پایه مجموعه اصلاحاتی در بازار کار است که منجر به افزایش فقر نسبی گروه‌های مزدبگیر و طبقات کارگر شده است.
از آغاز فصل سرما حرکتی به نام «دیوار مهربانی» در شهرهای مختلف ایران شروع شده است؛ افراد لباس‌هایی را که لازم ندارند در یک مکان عمومی قرار می‌دهند تا «نیازمندان» بتوانند در سرمای زمستان از آن استفاده کنند. در حال حاضر شوراهای شهر و سرای محلات در برخی از شهرهای ایران نیز با در نظر گرفتن یک مکان و نصب بنری با شعار «نیاز نداری بذار، نیاز داری بردار» خود را درگیر این برنامه کرده‌اند. در این میان برخی معتقدند نیاز به «دیوار مهربانی»، ریشه در مشکلات ساختاری‌تری دارد که در این میان کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد؛ مشکلاتی که به بازتولید و افزایش هر روزه‌ی فقر و نابرابری‌های اجتماعی منجر می‌شوند.
