اگرچه رسانه‌های مشهور اغلب به دلیل ایجاد سوتعبیر درباره بیماری‌های روانی مورد انتقاد قرار می‌گیرند، کارتون‌ها نقشی دست‌کم گرفته شده اما مهم در برچسب‌زدایی از مسائل مختلف بهداشت روانی در میان قشر جوان دارند.
امروزه کمتر کسی باور دارد که فیلم‌ها و کارتون‌ها صرفاً برای سرگرمی ساخته می‌شوند. وجه ناخودآگاه آموزشیِ این آثار، به‌ویژه روی کودکان به‌قدری مشهود است که جمعی از روان‌شناسان دانشگاه دوک را بر آن داشته که کلیشه‌های طبقاتی موجود در فیلم‌های بزرگ دیزنی و پیکسار را مطالعه کنند. جسی استراب، استادیار جامعه‌شناسی دانشگاه دوک و همکارانش با بررسی ۳۶ اثر پرفروش دیزنی، تحلیلی طبقاتی از آنها ارائه کرده‌اند.
لوراکس، انیمیشنی یک ساعت و نیمه با موضوعی کاملاً محیط زیستی است که مخالفت ضمنی با سرمایه‌داری نیز در آن به خوبی مشخص و به تصویر کشیده شده است، اما اگرچه داستان لوراکس در نگاه اول، مستقیم و بدون هیچ گونه پیچیدگی، از نابودی منابع طبیعی و آسیب محیط زیست سخن می‌گوید، اما در لایه های زیرین داستان، جنبه های دیگری از نظام سرمایه‌داری نیز به تصویر کشیده می شود.
