حتما می‌دانيد که در کشور ما بسياری از کارگران مجبورند حتی در همان روز آغاز کارشان سندی در اختيار کارفرما قرار دهند که تصديق می‌کند همه حق و حقوق‌شان را از کارفرما دريافت کرده‌اند. آيا اين برگه سند موجهی برای تسويه حساب کارگران است؟ پاسخ ديوان عدالت اداری منفی است. اين ديوان پيش‌از‌اين رأی داده است که کارفرما حتما بايد فيش‌های واريز حقوق کارگران را ارائه دهد تا مشخص شود که اين مبالغ به کارگران پرداخت شده است؛ اما همين امروز هم بسياری از کارگران نمی‌توانند حق خود را دريافت کنند؛ زيرا رأی ديوان عدالت اداری، به آيين دادرسی کار اضافه نشده است و الزام‌آور نيست. اين تنها يکی از نمونه اشکالات و کاستی‌های آيين دادرسی کار در ايران است که باعث می‌شود حقوق کارگران تضييع شود و در نبود مرجعی بی‌طرف و تخصصی مانند دادگاه‌های کار، ميليون‌ها کارگر ايرانی از عدالت در روابط کار خود محروم بمانند. مسئله‌ای که اگرچه بسيار مهم است؛ اما تاکنون مورد بی‌توجهی قرار گرفته و با وجود تلاش‌ها و پيشنهادهای گوناگون از طرف حقوق‌دانان و فعالان کارگری، به نتيجه نرسيده است.
هر کارگری از روزی که وارد چاپخانه می‌شود با حروف، الفبا، کاغذ، رنگ، نوشتار، مجله و ... سروکار دارد. در میان گروه‌های کارگری شاید این قشر بیشترین تنوع را در کار خود تجربه می‌کنند. اما اینکه کارگر چاپخانه هر روزش با روز قبل متفاوت است و کاری روزمره و یکنواخت ندارد، تنها یک روی سکه کار در چاپخانه است.
