تولید و تربیت دندانپزشک برای بخش خصوصی نفع اندکی برای مردم نواحی غیرمرکزی کشور دارد. ادامه تربیت دندانپزشک برای فعالیت در بخش خصوصی تنها به سود بخش کوچکی از ساکنان شهرهای مرکزی یا بزرگ است که می‌توانند هزینه درمانهای گران‌قیمت و پیچیده را بپردازند.
مهم‌ترین هدف از تاسیس حرفه‌های پزشکی و دندانپزشکی تامین «دسترسی همگانی و عادلانه به خدمات درمانی» است. بدیهی‌ست اگر زمانی معلوم شود این حرفه‌ها نمی‌توانند به اهداف اولیه تاسیس خود دست یابند، بازنگری در ساختار این حرفه‌ها یا تربیت گونه دیگری از درمانگران ضروریست.
وحید رواقی، استادیار دانشگاه بیرمنگام انگلستان در این یادداشت توضیح می‌دهد که چگونه دندانپزشکی در سال‌های اخیر نه به سوی درمان که به سوی زیبایی توسعه یافته است. مسیری که می‌بایست تغییر کند.
حرفهٔ دندانپزشکی تا چه اندازه توانسته است به اهداف نسل اول دندانپزشکان ایرانی پایبند بماند؟
آیا صاحبان حرفه دندانپزشکی که بر اثرات مثبت درمانهای زیبایی دندانپزشکی بر زندگی اجتماعی تاکید می‌کنند، به متقاضیان از عوارض نامطلوب این درمان‌ها بر سلامت دهان هم می‌گویند؟
کانال‌های تلگرام و برنامه‌های تلویزیونی پر است از توصیه‌های بهداشتی زندگی سالم، روزی چند عدد سیب و چند لیوان آب و ... اما این آموزه‌های مبتنی بر خودمراقبتی برای ایجاد سلامت عمومی در جامعه چقدر تاثیرگذارند؟ وحید رواقی در این یادداشت می‌گوید که چطور از میانه دهه هفتاد پژوهش‌های پزشکی نشان دادند که علت‌های اصلی بیماری نه کمبود مراکز درمانی، بلکه فقر و محرومیت و اختلاف طبقاتی است.
دهان و دندان نماد ثروت و موقعیت اجتماعی است. رویارویی فقر و ثروت تنها در شیوه پوشش و آرایش تجلی نمی‌کند. دهان و دندان نیز از میدان‌های این رویارویی است. آیندگان در مورد تأیید ضمنی دادوستد اعضای بدن تهیدستان توسط حرفه پزشکی چگونه داوری خواهند کرد؟
