علی یونسی، مشاور رئیس جمهور در امور قومیت‌ها به تازگی در مورد لزوم برخورد با قوم‌گرایی زده صحبت کرده است. محسن مهدوی مزده، دانشجوی دکتری زبان‌شناسی در یادداشت زیر به برخی اشتباهات سخنان یونسی درباره زبان‌ها پرداخته، اشتباهاتی که در عرصه عمومی و سیاسی نیز رواج دارند. اشتباهاتی نظیر اینکه همه زبان‌های موجود در ایران را «لهجه‌هایی» از فارسی بدانیم.
به احتمال زیادی فارسی نوشتاری در آینده نه چندان دور (که البته در مقیاس عمر زبان‌ها همچنان یعنی چندصد سال) در ایران خواهد مرد. این که مردم به یک زبان حرف بزنند و به زبان دیگری بنویسند ذاتا پدیده ناپایداری است. از دیدگاه نظری انتظار می‌رود چنین وضعیتی پس از مدتی شکست بخورد. مثال عملی بارز لاتین است.
چرا و چطور بعضی کلمات به طور کامل و طولانی ادا می‌شوند و برخی خلاصه و کوتاه؟ چرا ری را شهرری می‌خوانیم اما فئودور داستایفسکی را «داستایفسکی»؟
