نویسنده در این یادداشت از داستان زندگی خود می‌گوید که چه‌طور به‌خاطر داشتن صدایی متفاوت نسبت به هم‌سن‌وسال‌های خود مدام در جامعه مورد قضاوت و داوری قرار گرفته است.
هانا آرنت ریشه‌ی شر و ابتذال را عدم توانایی افراد در خلوت کردن با خود می‌داند. جنیفر استیت در این مقاله به کمکِ تحلیلِ هانا آرنت درباره‌ی یکی از افسرانِ نازی به نامِ آدولف آیشمان در خلال محاکمه‌ی او، نشان می‌دهد که چگونه وقتی هیچ فرصتی برای خلوت کردن با خود درنظرنمی‌گیریم، کم‌کم فرآیند تفکر در ما متوقف می‌شود و صرفاً تبدیل به بازیچه‌ای می‌شویم که با پیروی کورکورانه از جمع دست به کارهایی خواهیم زد که نه تنها به هیچ وجه منطقی و توجیه‌پذیر نیستند، بلکه می‌توانند پیامدهای وحشتناکی هم داشته باشند.
