«مگر پزشکان دیوانه‌اند با درآمد زیر ۳۰ میلیون طبابت کنند»
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس گفته «مجلس، سال قبل مصوبه‌ای را تصویب کرد که الان پزشکان هر چقدر هم که کار کنند، نمی‌توانند بیش از ۳۰ میلیون درآمد داشته باشد، اگر قرار باشد بالاتر از ۳۰ میلیون تومان درآمد نداشته باشند، مگر دیوانه هستند کار کنند».
پزشکیان به جامعه ۲۴ توضیح داده «بنده در حال حاضر استاد تمام هستم و در کل هزار و صد دلار پول می‌گیرم. اگر این را بخواهیم با درآمد سه تا چهار سال قبل مقایسه کنیم این طور می‌شود که مثلا همان حقوق ۱۰ تا ۱۲ میلیونی، مثلا ۱۰ هزار دلار می‌شد. آنچه که باعث می‌شود پزشکان مهاجرت کنند، یکی نحوه درآمد در ایران و تفاوت آن با کشور‌های خارجی و دیگر نحوه برخورد جامعه با این افراد است.»
طبق داده‌های مرکز آمار ضریب اهمیت بهداشت و درمان در سبد هزینه‌ای خانوارها حدود ۷.۱۴ بود. تورم سالانه این بخش حدود ۳۷.۵ درصد و تورم نقطه‌ای آبان نیز ۴۰.۴ درصد اعلام شده بود.
مقایسه اعداد و ارقام تورم و سهم این بخش در سبد هزینه‌ای خانوارها نشان می‌دهد که اگر در آینده باز هم افزایش قیمتی در کالاهای این بخش رخ دهد یا به واسطه شیوع بیماری، هزینه‌های درمان بالا رود، سهم بخش بهداشت و درمان از هزینه‌های خانوارها نیز افزایش پیدا می‌کند. در این صورت ممکن است برخی از خانوارها درمان خود را به دلیل هزینه‌های بالا ادامه ندهند یا مجبور به فروش وسیله‌ها و کالاهای بادوام زندگی خود شوند.
سال گذشته حسین غلامی فعال صنفی مستقل بازنشستگان یک مسئله اساسی بازنشستگان را هزینه‌های درمانی دانست و خواست درمان رایگان را مطالبه‌ای کلیدی و بسیار مهم خواند. او تاکید کرد که در قوانین ماده ۳ قانون تامین اجتماعی لزوم درمان رایگان به عنوان یک حق شهروند به تناوب ذکر شده است. به گفته غلامی در ایران چیزی حدود ۶۵ تا ۷۰ درصد هزینه‌های درمان به عهده بیمار است، درحالی که در جهان، به طور متوسط ۱۸ درصد هزینه‌های درمان به عهده خود بیمار است.
از طرفی وزارت بهداشت در بهمن ماه سال ۱۳۹۹، تعرفه های درمانی را که معمولا در اوایل سال جدید اعلام می‌شد، با افزایش حدود ۲۵ درصدی نسبت به تعرفه‌های جاری اعلام و آن را از همان زمان لازم الاجرا اعلام کرد.
وقتی یه استاد دانشگاه مثل مجید حسینی که نه درست درس میده، نه شیفت شب داره، نه مسئولیت جون کسی رو داره، ماهی ۲۰ میلیون تومان از دانشگاه حقوق میگیره چرا پزشکی که حداقل ۸ سال در دانشگاه درس خونده (پزشک عمومی)، شیفت شب داره و مسئولیت جون بیمار رو می پذیرد باید کمتر از ۲۰ میلیون حقوق بگیره؟!
به والله اکثر پزشکان عمومی درآمدشون زیر ۲۰ تومن در ماه هست.
ببینید به عنوان کسی که تو آمریکا زندگی میکنه دارم نظر میدم. آمریکا، کشوری که بیشترین پرداختی به پزشکا رو داره و کعبه آمال و آرزوی همه پزشکای ایرانی هست.
ایران بهشت برین پزشکای دنیا هست چرا؟ لطفا به دقت بخونین
۱- توی آمریکا حقوق همه افراد شاغل تو بیمارستان و مراکز علمی و دولتی تو اینترنت هست. به عنوان نمونه، حقوق سالیانه رییس دانشکده پزشکی دانشگاه جورجیا سالی ۶۰۰ هزار دلار هست و ایشون فول پروفسور هستن و رییس یه دانشکده پزشکی بزرگ. بعد از مالیات حقوق خالص ایشون معادل ۳۶۰ هزار دلار خواهد بود، حقوق سالیانه. حقوق سالیانه یه فارغ التحصیل دانشگاه با مدرک لیسانس و بدون سابقه کار از ۷۰ هزار دلار شروع میشه و بعد از مالیات ۵۵ هزار دلار برای این لیسانسه بدون سابقه کار میمونه. سوال: نسبت حقوق فول پروفسور و رییس دپارتمان پزشکی به اون لیسانس چنده؟ جواب ۶ حدودا! توی ایران یه فوق تخصص ماهی ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیون در میاره و اگه اون رو تقسیم به حقوق یه لیسانسه (۶-۷ ملیون) بکنین، به عدد ۳۰ میرسین … من حقوق میلیاردیه پزشکا رو لحاظ نکردم!!! پس بهتره درباره پزشکی در ایران مظلوم نمایی نشه!!! نباید بشه
۲- صرف نمیکنه به این معنی نیست که حقوقشون پایینه، تورم بالاست … اگه برای شما صرف نکنه یعنی برای کل ایران صرف نمیکنه
۳- مدرک پزشکی ایران رو هیچ جای دنیا قبول نداره و این دوستان باید امتحان یو اس ام ال ای رو بگذرونن … متاسفانه پزشکای ما تو دوره عمومی نه زبان انگلیسی خوبی یاد میگیرن و نه اصول اولیه تحقیق و ریسرچ رو. اکثر پایان نامه های دوره عمومی عزیزان پزشک در ایران خریداری میشه … این یه واقعیته … همه پزشکای ایرانی که باهاشون صحبت کردم اینو بهم گفتن و همه اونها دانشگاه دولتی درس خوندن … پس نباید یه فارغ التحصیل پزشکی ایران رو با فارغ التحصیل جانزهاپکینز مقایسه کرد …
۴- چند درصد از مردم ما از عملکرد پزشکا راضین؟ این رو بهتره پزشکا از خودشون بپرسن …
اقا سعید این طومار دراز جنابعالی و خوندم.والا طرف شریف خونده ترکیده تا لیسانس گرفته. حقشو از کجا بگیره ؟ چرا فکر میکنید فقط دکتر زحمت میکشه ؟ من میشناسم طرف کشاورزه اما شم تجاری خوبی داره ودرامد عالی داره. واقعیت اینه همه برای پول میرن پزشکی ودندان ودارو وهیچ کس هدفش انسانیت نیست
چرا همه از پزشک‌ها انتظار انسانیت و فداکاری و کاره رایگان دارن!
همون کشاورز میاد محصولش رو رایگان ارائه بده؟! کسی خونش رو رایگان میده به پزشک؟ مهندسی هست که رایگان بره جایی مشغول بشه؟
اتفاقا اگر به کاره خیر باشه پزشک‌ها معمولا اول صف هستن
ولی الان که حقشون داره خورده میشه نباید چیزی بگن؟ کسایی که سالها درس خوندن و زحمت کشیدن باید ۳ ۴ تومن حقوق بگیرن؟
این حجم از حسادت و بغض و کینه واقعا مسخرس
چون مثلا ۲۰ سال درس خوندی که همش حفظ بوده بدون تولید علم ومحتوا باید با چمدون بهتون حقوق داد؟ چون منطق نداری بقیه حسودن !
چند نکته رو باید ذکر کرد
اول این که تعرفه به معنی دستمزد پزشک نیست، دستمزد پزشکان تنها درصدی از تعرفه رو شامل میشه، که از سال ۹۷ تا الان مجموعا حدود ۳۰ درصد رشد داشته. در واقع اون اجزایی از تعرفه که مربوط به هتلینگ و دیگر هزینه ها هست رشد بیشتری داشته. به همین علت نوشتن میزان تعرفه به صورت خام معنی خاصی نمیده. در واقع این افزایش در جیب بیمارستان و درمانگاه دارن میره که در بسیاری از موارد اصلا پزشک نیستن. بماند که حتی این افزایش در اجزای غیر حرفه ای تعرفه هم کفاف هزینه های بیمارستان ها و مراکز درمانی رو هم نمیده.
دوم این که نوشتن افزایش تعرفه سال ۱۴۰۰ به تنهایی گمراه کنندست. لطفا میزان افزایش سالانه از سال ۹۷ تا ۱۴۰۰ رو هم قرار بدین. تعرفه پزشکی در دو سال قبل از اون که تورم های وحشتناکی داشتیم تقریبا فریز شده بودن.
سوم این که پزشکی به علت ماهیت تحصیلی و کاریش در همه دنیا جز مشاغل پر درآمد محسوب میشه. تربیت یک پزشک متخصص در ایران حدود ۱۶ سال زمان نیاز داره تا اون فرد بتونه وارد بازار کار بشه و درآمدزایی داشته باشه. این ۱۶ سال هم به صورت شبانه‌روزی هست و مانند اکثر رشته ها در تابستون ها و بسیاری از ایام دیگه تعطیلات نداره. بنابراین اگر که این میزان از زمان و هزینه ای که برای تحصیل گذاشته میشه برنگرده توجیح اقتصادی تحصیل در پزشکی از بین میره.
نکته چهارم این که پزشکی یک شغل هست. مثل هر شغلی باید اقتصاد اون رعایت بشه. یعنی نسبت هزینه به درآمد معقول باشه. وگرنه مانند هر شغل دیگه ای یا به ورشکستکی کشیده میشه و یا با کاهش کیفیت سعی در جبران این قضیه میشه. هزینه مطب و درمانگاه ها از سال ۹۷ تا کنون بدون تعارف ۱۰۰۰ درصد رشد داشتن ولی تعرفه ها حتی دو برابر سال ۹۷ هم نشدن. در واقع هیچ کالا و خدمات دیگه ای توی ایران نیست که با قیمت ۳ تا ۴ سال پیش در حال ارائه باشه، به جز تعرفه های پزشکی. نتیجه این قضیه هم به وضوح روشنه. همین الان هم بسیاری از مطب ها تعطیل شدن. درمانگاه ها یا ورشکست شدن و یا به کارهای غیر مهم و غیر درمانی روی اوردن و اکثر بیمارستان های دولتی هزینه های خودشون رو با کمک خیرین تامین میکنن. در حال حاضر حدود ۵۰ درصد فارغ التحصیلان پزشکی یا برای دریافت شماره نظام پزشکی مراجعه نمیکنند و یا کلا مشغول به طبابت نیستن. از بین پزشکان عمومی و داخلی افرادی که مشغول به کار هستن هم بیش از نیمی از اون ها به اندازه یک راننده تاکسی اینترنتی در تهران درآمد ندارن. و در واقع اکثر سود پزشکی به سمت کارهای زیبایی رفته که فاقد تعرفه هستن و اتفاقا بسیاری از اقشار جامعه هم با کمال میل هزینه فراوانی براش میکنن. پایین نگه داشتن دستکزد پزشک در حدی شده که هزینه رفت و آمد به مرکز درمانی در کلانشهر ها از دستمزد دریافتی پزشک فوق تخصص بیشتر شده. در رشته هایی که پزشک آنکال هست – یعنی زمانی که بیمار اورژانسی مراجعه کرد جهت ویزیتش باید به بیمارستان بره – هزینه رفت و آمد پزشک به بیمارستان از حق ویزیت دریافتی بیشتر هست. یعنی پزشک بابت ویزیت اون بیمار از نظر اقتصادی ضرر هم میکنه. نتیجش این شده که بسیاری از پزشکان حاضر به کار در چنین مراکزی نمیشن. مگر این که به علت تعهدات سنگینی که دولت اخذ کرده مجبور به انجام این کار باشن.
این از هم پاشیدگی اقتصادی در رشته هایی که وابسته به تجهیزات هست بسیار بدتر هم هست. در واقع الان قیمت دستگاه های سونوگرافی و رادیولوژی چندین میلیارد هست که حداقل زمان بازدهیشون با تعرفه های کنونی حدود ۴ الی ۵ سال هست. یعنی اگر کسی چندین میلیارد پول رو صرف خرید این دستگاه ها بکنه با تعرفه های کنونی حداقل تا ۴ سال به سوددهی نمیرسه. واضحا تو چنین جوی سرمایه گذاری در هر زمینه ی دیگه ای منطقی تر هست تا خدمات تشخیصی و درمانی و پزشکی. علاوه بر این در دهه اخیر به روز رسانی تجهیزات پزشکی در ایران تقریبا متوقف شده و ایران در این زمینه شدیدا عقب افتاده.
به همه این ها ریسک اقتصادی طبابت رو هم باید اضافه کرد. بسیاری از پرونده های شکایت حتی در صورتی که منجر به تبرئه پزشک بشن هزینه چند میلیونی دارن و حتی یک مورد محکومیت در قصور میتونه هزینه ای به اندازه چند ماه درآمد یک پزشک رو داشته باشه. باید به خاطر داشته باشیم که به علت لود باری بسیار بالایی که به خاصر جبران پایین بودن تعرفه ها باید هر پزشک تحمل کنه قصور پزشکی به راحتی در ایران رخ میده. در واقع سیستم جوری طراحی شده که اشتباهات در اون بسیار بالا هست. بیمه های مسئولیت هم به علت تورم بالای کشور تقریبا بلااستفاده هستند. برای مثال در صورتی که پزشک در سال ۹۶ خودش رو بیمه کرده باشه و در سال ۱۴۰۰ محکوم بشه پوشش بیمه سال ۹۶ یک دهم محکومیت رو هم پوشش نمیده.
نکته دیگه این که در همه جای دنیا به علت هزینه های بالای خدمات پزشکی چه در تجهیزات و چه در نیروی انسانی اکثر اقشار جامعه نمیتونن به سادگی از پس اون بر بیان. به همین علت بیمه ها در دنیا مسئول پوشش این هزینه ها هستن. اما در ایران بیمه ها با مدیریت غلط دولت توان تامین این هزینه ها رو ندارن و این عدم توانایی رو از پایین نگه داشتن دستمزد پزشکان جبران میکنن. هر سال هم موقع تعرفه گذاری با آمارهای غیر واقعی جلوی افزایش تعرفه رو میگیرن. برای مثال هر سال آماری از فرار مالیاتی پزشکان رو منتشر میکنن که شیوه محاسبش کاملا مضحک هست.
برای محاسبه نسبت پزشکانی که مالیات میدن، تعداد دستگاه های کارتخوان متصل به سامانه مالیاتی رو بر روی مخرجی از تمام شماره های نظام پزشکی متعلق به پزشکان میزارن. در صورتی که حدود نیمی از پزشکان فاقد هر گونه ارتباط مالی مستقیم با بیماران هستن. (یعنی چندین هزار دستیار تخصصی، پزشکان مشغول خدمت طرح و یا مشغول به کار در درمانگاه های دولتی و خصوصی که هزینه دریافت شده از بیمار در اون ها به حساب مرکز مربوطه و نه پزشکان میره رو هم توی آمار میارن). در چنین حالتی اگر تمام پزشکانی که ارتباط مالی با بیماران دارن هم کارتخوان متصل به سامانه مالیاتی دریافت کنن آمار مالیاتی پزشکان به ۵۰ درصد نمیرسه!
شاید این حرف هایی که زدم از نظر بسیاری از افراد غیر عادلانه بیاد و اعتقاد داشته باشن که یک پزشک باید به اندازه یک کارمند و کارگر در درآمد داشته باشه. اما این قضیه در کنار سیاست گذاری بسیار فاجعه بار در تربیت تعداد زیادی از پزشکان سهمیه ای جهت تامین نیروی کار ارزان در نهایت منجر به ارائه خدمات ضعیف و در بسیاری از موارد توقف ارائه خدمات در بخش های خصوصی و در نهایت دولتی میشه. این مسیر در نهایت منجر به فروپاشی سیستم درمانی میشه. در واقع این فروپاشی از همین الان شروع شده. شیفت طبابت به سمت خدمات زیبایی، کاهش محسوس متقاضیان تخصص و فوق تخصص به خصوص در رشته های مهمی مثل بیهوشی و طب اورژانس (که سالانه کمتر از یک سوم صندلی های اون پر میشه) و مهاجرت گسترده پزشکان و پرستاران به خارج از کشور (سال گذشته ۳۰۰۰ پزشک مهاجرت کردند که تقریبا به اندازه ورودی پزشکی کنکور بوده) و رها کردن طبابت از جانب بسیاری از پزشکان و مشغول شدن به مشاغل دیگه نشونه های اونه.
ازتون میخوام در این زمینه بیشتر تحقیق کنین. مسلما عمق فاجعه ای که آینده بهداشت و درمان ایران رو تهدید میکنه رو ملاحظه خواهد کرد.
همین که فرمودین سه هزار پارسال پزشک مهاجرت داشته !!! نشون میده که کلا صحبت هاتون زیاد منطقی نیست و بی اساس هست.