خشونت و خودکشی دانش‌آموزان را تهدید می‌کند
آموزش و پرورش اعلام کرده «خشونت» و «خودکشی» در ردیف سه خطر اول تهدیدکننده دانش‌آموزان هستند؛ به گزارش ایسنا داده‌های «سامانه پایش و آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان» در شش سال گذشته نشان‌دهنده رشد حدود ۱۰ برابری میزان خطرپذیری دانش‌آموزان (با رشد سالانه حدود ۱/۵ درصد) است. براساس این گزارش، طی سه سال گذشته «خشونت» رتبه اول را بین خطرپذیری دانش‌آموزان داشته و «خودکشی» نیز همواره یکی از سه خطر اول تهدیدکننده دانش‌آموزان در زمینه رفتارهای پرخطر بوده است.
وزارت آموزش و پرورش چندی پیش شیوه‌نامه اجرایی مدیریت فوریت‌های روانی-اجتماعی دانش‌آموزان را ابلاغ کرده که در مقدمه آن آمده «مداخله در فوریت‌های روانی-اجتماعی دانش‌آموزانی که دارای وضعیت روان‌شناختی و هیجانی نامناسب و بحران شده‌اند، بسیار ضروری است».
سال گذشته و در عرض چند هفته، ۷ مورد خودکشی دانش‌آموزان رامهرمزی منتشر شد و رئیس آموزش‌وپرورش رامهرمز «اختلافات خانوادگی، تعصبات کورکورانه، تعارض‌های فکری و عاطفی و پاسخ ندادن به نیازهای زیستی» را از دلایل این اقدام‌ها برشمرد و گفت از ۲۷ هزار دانش‌آموز رامهرمزی دست‌کم چهار هزار نفر از داشتن تلفن همراه برای ادامه تحصیل محروم بوده‌اند.
رستمی که دلیل خودکشی یکی از دانش‌آموزان دختر را مخالفت خانواده با تهیه تلفن همراه و عدم امکان ادامه تحصیل اعلام کرده بود از طرف مقامات آموزش‌وپرورش تحت فشار قرار گرفته بود و رسانه‌های خوزستان نیز از فشارهای اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی برای سانسور اخبار خودکشی خبر داده بودند.
مهرماه سال گذشته نیز خبر خودکشی دانش‌آموزی در بوشهر به علت نداشتن تلفن همراه برای شرکت در کلاس‌های درس منتشر شد که مدیر روابط عمومی آموزش و پرورش بوشهر علت خودکشی را تکذیب کرد. همچنین خودکشی کودک ۱۱ ساله همدانی و خودکشی سه جوان ۱۵،۱۶ و ۲۲ ساله نیشابوری نیز در یک سال گذشته خبرساز شد.
خودکشی تک‌عاملی و تنها ناشی از شرایط نامطلوب اقتصادی نیست، اما به گفته کارشناسان «استان‌هایی که خودکشی در آنها زیاد است عمدتا از نظر شاخص‌های رفاه اجتماعی، بیکاری، فقر، احساس محرومیت نسبی و.. در وضعیت مناسبی نسبت به میانگین کشوری قرار ندارند».
گفتنی است در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ نزدیک به ۳ میلیون دانش‌آموز از گردونه تحصیل خارج شدند که بیشتر آنها کودکان و نوجوانانی هستند که یا به ابزار هوشمند مثل موبایل و تبلت دسترسی ندارند یا در مناطقی زندگی می‌کنند که اینترنت وجود ندارد.