تنها درنای سیبری به فریدونکنار آمد
تنها بازمانده گله غربی درنای سیبری، جمعه ۷ آبان ماه برای زمستانگذرانی به تالاب بین‌المللی و امن فریدونکنار و سرخرود مهاجرت کرد.
درنای امید ۱۴ سال است که بصورت تنها و انفرادی مهاجرت می کند و از زیستگاه زادآوری خود در سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان به تالاب بین‌المللی فریدونکنار در مازندران مهاجرت و حدود چهار ماه از سال را با تغذیه در محدوده دامگاه‌های سنتی از باران و سرخرود و فریدونکنار زمستانگذرانی می‌کند. جمعیت درناهای سیبری که ایران را برای زمستانگذرانی انتخاب می‌کنند، سال ۸۷ به یک درنا رسید.
درنای امید تنها گونه در انقراض نیست و سرپرست دانشکده محیطزیست سال گذشته از سایر گونه‌های جانوری کشور که در تهدید و خطر انقراض قرار دارند خبر داد؛ از جمله «شوکا» در غرب کشور، گوزن زرد، «فک خزری» و پنج گونه از ماهیان خاویاری که در دریای خزر زیست می‌کنند.
خشک شدن تالاب‌ها، شکار و صید حیات پرندگان مهاجر را به خطر انداخته و طی حداقل پنج سال گذشته در برخی استان‌ها برای بسیاری از پرندگان مهاجر فاجعه‌آفرین بوده.
هر ساله ۵۰۰ هزار تا بیش از یک میلیون بال پرنده مهاجر برای زمستانگذرانی به تالاب‌های شمال کشور مهاجرت می‌کنند. برای حفاظت از تالاب‌ها قوانین منع شکار بدون توجه به شرایط اقتصادی و معیشتی شکارچیان سنتی این منطقه تنظیم شده با این‌حال تعداد زیادی از پرندگان مهاجر شکار شده و با قیمت‌هایی بالا در بازار فریدونکنار به فروش می‌رسند.
معصومه ابتکار رئیس سازمان محیطزیست وقت پیش‌تر از ردپای برخی مسئولان در شکار غیرقانونی گفته بود. کورس ربیعی رئیس اداره حیات وحش اداره کل محیطزیست مازندران نیز گفته «گزارشات حاکی است که حتی چند نفر در این منطقه اقدام به اجاره عرصه‌های خود کرده‌اند و یا فردی می‌آید می‌گوید ۱۰ میلیون تومان هزینه کردم و بذر و ذرت و منابع تغذیه و سایر کارهای آماده‌سازی را انجام دادم و لذا این انتظار را دارد که دو برابر این مبلغ، دریافت داشته باشد.»
از طرفی معاش برخی شکارچیان به شکار وصل است و به ویژه پس از فشارهای اقتصادی اخیر در صورت منع صید نیاز به بستری جایگزین برای امرار معاش دارند که تا کنون به طور کافی فراهم نشده است.