تحریم دوسالانه‌ی چهاردهم هاوانا
گروهی از هنرمندان کوبایی که خود را «کارگران فرهنگی کوبایی» می‌خوانند با انتشار نامه سرگشاده‌ای در فیسبوکشان، از تصمیم خود مبنی بر تحریم دوسالانه‌ی چهاردم هاوانا خبر دادند و از سایر هنرمندان نیز خواستند تا در این بینال شرکت نکنند. این هنرمندان دلیل این اقدامشان را سرکوب شدید اعتراضات یازدهم جولای عنوان کرده‌اند. در طی آن اعتراضات هزار نفر دستگیر شدند و پانصدنفر هنوز در بازداشت به سر می‌برند که بسیاری از آنان زیر هجده‌سال سن دارند.
در این نامه‌ی سرگشاده چنین آمده است:
ما کارگران فرهنگی کوبا هستیم و از همکارانمان می‌خواهیم تا در دوسالانه‌ی چهاردهم هاوانا شرکت نکنند. شاید به نظر برخی عجیب بیاید که چطور ما مهم‌ترین رویداد هنری کشورمان را تحریم می‌کنیم – رویدادی که برای بسیاری از هنرمندان کوبایی تنها فرصتی‌ست تا هنرشان را به بقیه دنیا نشان بدهند.
دلیل ما ساده است:
کارگران فرهنگی کوبایی و شهروندان کوبایی که می‌خواهند برطبق قانون اساسی از حق خود دفاع کنند، از طرف دولت کوبا متحمل بی‌عدالتی‌های متعدد شده‌اند و به همین دلیل ما در چهاردهمین بینال هاوانا شرکت نمی‌کنیم.
هنرمندان کوبایی ماه‌هاست که در زندانند، دها کارگر فرهنگی تحت حصر خانگی هستند، هزار نفر از ما شهروندان در تظاهرات یازده جولای دستگیر شده‌اند و پانصدنفر از کوبایی‌ها هنوز در زندانند که بسیاری از آنان زیر سن قانونی هستند، به همین دلیل ما در چهاردهمین بینال هاوانا شرکت نمی‌کنیم.
ما نه در چهاردهمین بینال هاوانا شرکت می‌کنیم، نه به بازدید آن می‌رویم و نه از آن حمایت می‌کنیم، چرا که: ما تمام امکان‌ها و راه‌های ممکن را برای آزادی همکارانمان امتحان کرده‌ایم. ما پیش‌تر هم به صورت چاپی و هم به صورت آنلاین در قالب نامه‌‌ها و طومارهای متعدد خشم و اعتراض خود را بیان کرده‌ایم. ما هنر و موسیقی اعتراضی ساخته‌ایم. در ملاعام دست به اعتصاب غذا زده‌ایم. در کلیساها دعا خواندیم، بارها درخواست کردیم تا وزیر فرهنگ و سایر مقامات دولتی گفتگو کنیم. دوستان ما در خارج از کوبا تظاهرات کرده‌اند و سیاست‌مدارانشان را تحت فشار گذاشته‌اند. پارلمان اروپا و سازمان ملل دستگیری و آزار کوبایی‌هایی که تلاش می‌کردند خلاقیت و اراده سیاسی خود را بدون هیچ خشونتی بیان کنند را محکوم کرده‌اند.
ولی همکاران ما و همشهریان ما هنوز تحت بازداشتند. آن‌ها همچنان تحت آزارند، تلفنشان قطع است، تحت نظارت سنگین دولتی هستند و خانواده‌شان مدام تهدید می‌شود.
نهادها و کارگزارانی که دوسالانه‌ی چهاردهم هاوانا را ترتیب داده‌اند، همان‌هایی هستند که از گوش دادن به ما سر باز می‌زنند. این نهادها و کارگزاران همان‌هایی هستند که در اعمال خشونت بر کارگران فرهنگی کوبا – که به دنبال استقلال بیشتر برای فرهنگ کوبایی و حقوق مدنی برای شهروندانند- هم‌دست بوده‌اند و در قبالش سکوت کرده‌اند.
مشکلاتی که ما با آن روبروییم را نمی‌توان صرفا به مورد سانسور تقلیل داد. آن‌چه ما با آن مواجهیم تلاش سیستمیک دولت کوبا برای ساکت کردن آن‌هایی‌ست که به شکلی دیگر می‌اندیشند.
ما امیدواریم که شما هم به ما بپیوندید و نه در دوسالانه‌ی چهاردهم هاوانا شرکت کنید، نه به عنوان مخاطب در آن‌جا حاضر شوید و نه از آن حمایت کنید.
گفتنی است که در برابر اتفاقات مشابهی که در ایران در سال های اخیر افتاده، کمتر جشنواره‌ای توسط هنرمندان ایرانی با هدف اعتراض بایکوت شده است. بخش بزرگی از جامعه هنری ایران بدون توجه به اتفاقاتی که در جامعه می‌افتد به شرکت در این رویدادها ادامه می‌دهند.