تعلل در مین‌روبی یک قربانی دیگر گرفت
سایت خبری رویداد ۲۴ خبر داده که یک زائر ایرانی با عبور از «بی‌راهه‌های مرز مهران»، به مین جنگی برخورد کرده و پای راستش قطع شده است؛ او در بیمارستان شهر کوت عراق بستری شده و وضع مناسبی ندارد.
در مناطق مختلف درگیر در جنگ ۸ ساله، صدها مین عمل نکرده، خنثی نشده رها شده اند. در سال ۸۵ پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس درگزارشی خبر داده بود که طبق اعلام مرکز اطلاعات ملل متحد در ایران تخمین زده شده که به واسطه بقایای مواد منفجره، سالانه بیش از ۱۵ تا ۲۰ هزار نفر بر تعداد کشته‌ها و مجروحان اضافه می‌شود و بیش از ۸۰ درصد از این قربانیان را غیرنظامیان تشکیل می‌دهند.
استان‌های ایلام، خوزستان، کرمانشاه، آذربایجان غربی و کردستان بنا بر تحقیق انجمن حمایت از مصدومین مین ایران به ترتیب آلوده‌ترین نقاط ایران به مین هستند. براساس اطلاعات منتشر شده حدود یک‌سوم مناطق آلوده به مین مربوط به استان خوزستان است.
مین زدایی در ایران اما روند کند و ضعیفی داشته است. در آبان سال ۹۳، سایت مشرق نوشت که آمارها از ۱۴۰ میلیون مین در جهان و آلودگی ۲۸هزار هکتار از زمین‌های ایران به مین روایت دارد، اما مین‌روب‌های ایرانی می‌گویند برای خنثی‌سازی ۱۰ هزار مترمربع تنها ۶ میلیون تومان حقوق می‌گیریم، در حالی‌که دستمزد منطقی برای انجام چنین عملیاتی یک میلیارد تومان است.
درحالی که کمپین‌های بین‌المللی مربوط به مین بر لزوم فعالیت جامعه محلی و نهادهای مستقل در این زمینه تاکید می‌کنند، عملیات مین‌برداری در ایران در انحصار نهادهای شبه‌دولتی است. پس از پایان جنگ مسئولیت پاکسازی از سوی وزارت کشور به وزارت دفاع سپرده شد. با این که مسئولان ادعا می‌کنند که ۸۰ درصد مناطق مین‌گذاری شده پاکسازی شده و رئیس مرکز مین زدایی ادعا دارد که میزان حوادث ناشی از مین و مواد منفجره در طول ۴ سال گذشته نسبت به سال‌های پیش از آن حدود ۹۰ درصد کاهش یافته است، اما هر ماه چندین خبر از استان‌های غربی درباره کشته‌شدن یا قطع عضو در اثر انفجار مین شنیده می‌شود؛ همین تابستان گذشته چندین مورد قطع عضو و مرگ ناشی از انفجار مین در دهلران اتفاق افتاده است.
بنابر پیش‌بینی مرکز مین‌زدایی کشور، پاکسازی مناطق آلوده به مین نزدیک به ۱۰ سال دیگر طول می‌کشد و با گذشت بیش از سه دهه از پایان جنگ این مردم هستند که کماکان قربانی تعلل مسئولان می‌شوند. در آمار قربانیان مین، بیشترین تعداد جان باخته مربوط به گروه سنی ۱۶ تا ۲۰ ساله است که تعداد زیادی از آنها کودکان هستند.
ایران سال‌هاست از پیوستن به پیمان اتاوا طفره می‌رود؛ پیمانی بین‌المللی که استفاده، نگهداری و ساخت مین ضد نفر را ممنوع می‌کند. در کنار ایران کشورهایی مانند آمریکا، چین، اسراییل و هند نیز جزو معدود کشورهایی هستند که به این پیمان ملحق نشده‌اند.