مستندسازان «حرفه‌ای» نگران سهم‌شان از پروژه‌های دولتی
بنا بر مصوبه‌ی پنجم اردبیهشت هیئت دولت، دستگاه‌های اجرایی ملزم به مستندنگاری حرفه‌ای طرحهای بزرگ و پروژهای مهم شده‌اند، و حالا پس از سه‌ماه بابک بهداد، رئیس هیات مدیره انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند ایران، ابراز امیدواری کرده‌است که این مصوبه در دولت بعدی هم برقرار بماند و اجرایی شود.
به گزارش ایسنا، پنجم اردیبهشت‌ماه سید عباس صالحی – وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی- از مصوبه‌ای در هیات دولت خبر داده بود که بر اساس آن دستگاه‌های اجرایی ملزم به مستندنگاری حرفه‌ای طرحهای بزرگ و پروژهای مهم می‌شدند.
به گفته‌ی بابک بهداد، مستندسازان امیدوارند که این مصوبه باعث شود که «مستندسازی طرح‌ها و پروژه‌های ملی از دست روابط عمومی‌ها گرفته شود و به مستندسازان «متخصص» سپرده شود.» ایسنا از قول برخی مستندسازان نوشته آن‌ها سال‌ها منتظر این مصوبه بوده‌اند «تا روند غیرتخصصی حاکم بر تولید مستندسازی در سازمان‌ها برچیده شود». بهداد در همین زمینه گفته «مستندسازی در فضاهای صنعتی و پروژه‌های ملی باید توسط متخصصان مستندساز انجام شود، نه هر کسی که دوربین دست می‌گیرد یا مسئولیت روابط عمومی نهادی را برعهده دارد.» وی افزوده «اجرایی شدن این مصوبه «در نهایت به سود آن دستگاه یا وزارتخانه هم خواهد بود و مهم‌تر از این‌ها با اجرایی شدن این مصوبه پروژه‌های ملی و صنعتی کشور به درستی برای آینده و ملت ثبت می‌شود»
به نظر می‌رسد با این مصوبه تلاش شده تا روایت‌گری و مستندسازی از پروژه‌ها و اتفاقات مهم معاصر به انحصار قشر خاصی از سینماگران در آید و فضای موجود در سینمای مستند بیش از پیش در دست فیلم‌سازان برگزیده و مورد تایید وزارت ارشاد قرار بگیرد. به علاوه، در این طرح بناست که مستندنگاری سینمایی طرحهای بزرگ تبدیل به یک پروژه «الزامی» برای دستگاه‌های سینمایی شود.
حالا با گذشت سه‌ماه، نه تنها از جامعه سینمایی و مستندسازان کشور صدای اعتراضی نسبت به این انحصارگری درنیامده، بلکه رئیس «هیات مدیره انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند ایران» نگران اجرایی نشدن آن در دولت بعدی است.
استفاده‌ی نهادهای رسمی از تخصص‌گرایی در عرصه‌های مختلف در سال‌های گذشته افزایش پیدا کرده است و به نظر می‌رسد که این نهادها سعی در به‌کارگیری تخصص و یا محبوبیت اقشار «تحصیل‌کرده» و یا چهره‌ها، همچون مهندسان، آهنگسازان و خواننده‌ها، طراحان گرافیک، و حال مستندسازان در راستای اهداف خود دارند.
مستند بسازند، اما با نگاه انتقادی و زیر ذره بین قرار دادن ایرادات کارشناسی طرحهای عمرانی. مستندسازی رو هم از فاز مطالعاتی و مشورتی هر طرح شروع کنند و مستندها را به موازات هر مرحله، به تدریج منتشر کنند. اینجوری ای بسا یک طرح غیرکارشناسی، یا اصلاح بشه یا اصلا اجرا نشه.