عملیات نجات فلامینگوها در دست کنشگران محیط زیست
پس از آنکه شرکت آب منطقهای استان فارس اعلام کرد، با توجه به شرایط خشکسالی، آبی برای رها کردن و نجات فلامینگوهای در نمک مانده تالاب بختگان ندارد، کنشگران محیطزیست دست به کار شده و موتور پمپها را روشن کردند تا صدها متر آب را به دل شورهزار بختگان بیاورند.
بهمن ایزدی فعال محیط زیست و مدیر انجمن کانون سبز با بیان اینکه قهر بختگان و فلامینگوهایش، شرایط ماندگاری این پرندگان مهاجر را سختتر میکند، گفته:« بالاخره به زیستگاههای متعدد فلامینگوها رسیدیم و از تخمهای به گِل نشسته در لانهها معلوم بود که فلامینگوهای بالغ با مواجه شدن با شرایط خشک دریاچه حدود یک ماه پیش تخمها و جوجه های چند روزهشان را رها و مهاجرت را به ماندن در شورهزار یاس بختگان ترجیح داده بودند. اما کلونیهای بازمانده از هجرت، باید خود را برای عبور از شرایط جانکاه آتی مهیا میساختند.»
او ادامه داده: «با توجه به افزایش دما و شدت تبخیر دریاچه بختگان در روزهای اخیر، آب کانالهای احداثی که به وسیله پمپاژ به آبگیر ایجاد شده در مجاور لانههای انبوه فلامینگوها انتقال مییافت، به شدت شور شد و با نظر به اینکه فلامینگوهای بالغ پس از طی مسافت دهها کیلومتری حدود ساعت یک بامداد به کلونی باز میگشتند و حدود دو ساعت بعد مجددا برای تهیه غذا مجبور بودند تا دوباره مسیرهای طولانی را طی کنند، عملا در طول روز جوجهها در کنار غلظت شوری آبگیر با گرسنگی مضاعف روبهرو شدند و شرایط زیستی جوجه فلامینگوها سختتر شد.»
به گفته او در چنین شرایطی و عدم همکاری شرکت آب منطقه، کنشگران محلی تصمیم به تهیه خوراک متناسب با رژیم غذایی جوجه ها و استقرار استخرهای کم عمق آب شیرین میگیرند. با این اقدام جوجهها برای مقابله با محدودیت غذایی و شستن منقار و پاهایشان که سرشار از ترسیب نمک بود، از آب شیرین استخرها بهرهمند شدند.
بهمن ایزدی میگوید:« این راهکار با حمایت مالی گنجه پشتیبان زیست بوم(صندوق مردمی برای حمیات از محیطزیست) انجام و تجهیزات مورد نیاز با همیاری بومیان و محیطبانان پارک ملی بختگان به دامنه کوه مَنَک خشک حمل شد.»
به گفته فعالان محیط زیست، با خشکی دریاچه بختگان حدود سه هزار جوجه فلامینگو در معرض مرگ و نابودی قرار میگیرند. آنها یکی از راههای نجات فلامینگوها را رها کردن آب از منابع بالادستی و رساندن آب به بختگان میدانند و معتقدند راهکار تامین حقابه محیط زیست، کاهش مصرف آب در بخش صنعت و بازچرخانی و استفاده مجدد از آبها است. اما تاکنون دولت برای حل این بحران همکاری نکرده و اعلام شده انتقال آب و اختصاص حقابه به این دریاچه امکانپذیر نیست. این در حالی است که طی همین سالها دولت پروژههای انتقال آب با مقیاسی بسیار بزرگتر از حقابهها، برای تامین آب کارخانجات فولاد کلید زده و به مرحله بهرهبرداری رسانده است.