سامانه شاد یک شوخی بیش نیست

در جریان بازدید وزیر آموزش و پرورش از باشگاه خبرنگاران جوان، محسن حاجی میرزایی با هماهنگی که از طرف خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان صورت گرفته بود به صورت آنلاین با سه معلم کشور صحبت کرد. سجاد ابراهیم آبادی از استان کرمان و خانم فلاحی از استان البرز و عبید ملک رئیسی از استان سیستان و بلوچستان معلمانی بودند که در این گفت‌وگوی آنلاین حضور داشتند. از آنجایی که عبید ملک رئیسی از همراهان دیدارنیوز است با او تماس گرفتیم و از او در مورد این جلسه آنلاین پرسیدیم. سخنان ملک رئیسی به خوبی کمبودها و معضلات آموزش در مناطق محروم را منعکس می‌کند.

به گفته عبید ملک رئیسی معلم سیستان و بلوچستانی «سامانه شاد یک شوخی بیش نیست.» او در گفت‌وگو با محسن حاجی میرزایی وزیر آموزش و پرورش به این موضوع اشاره کرده است که «در استان ما اگر بهترین حالت را در نظر بگیریم که اینترنت باشد و خانواده‌ها گوشی هوشمند هم داشته باشند دانش آموز ابتدایی نمی‌تواند از این امکانات استفاده کند و والدین باید در کنار آن‌ها باشند. وقتی بخش زیادی از والدین حتی سواد خواندن و نوشتن ندارند این جنس از فعالیت‌ها بی معنی می‌شود.»

ملک رئیسی به سراغ این مساله رفت که وزیر در بحث بازگشایی مدارس، مدارس اروپایی را مثال می‌زنند و ما را با آن‌ها مقایسه می‌کنند، اما باید به پرسش‌های زیادی پاسخ دهند. او در این باره می‌گوید: «آیا برای مسائل آموزشی و بهداشتی هم مدارس ما را با آن‌ها مقایسه می‌کنند؟ آیا امکاناتی که آن‌ها دارند را ما هم داریم؟»

عبید ملک رئیسی از مدارس استان سیستان و بلوچستان می‌گوید: «اکثر مدارس در جنوب استان دولتی است، ولی این مدارس به موسسات خصوصی واگذار شده است و خرید خدمات که ما هستیم شکل گرفته است. اکثر این مدارس هیچگونه امکاناتی در زمینه آموزش و بهداشت ندارند. مقداری امکانات و اقلام بهداشتی به برخی مدارس دولتی داده شده است، ولی هیچ گونه امکاناتی به ما معلمان و مدارس خرید خدمات داده نشده است. آیا ویروس می‌فهمد که معلم عادی است یا خرید خدمات؟ وقتی از بازگشایی مدارس حرف می‌زنید آیا امکانات آن را تامین کرده‌اید؟ وقتی سرانه ناچیزی به مدارس می‌دهید چگونه می‌خواهید مدارس را باز کنید.»

او از تجربه خود در دوره کرونا می‌گوید و به این نکته اشاره می‌کند که هفته‌ای یکبار به محل خدمت خود در مناطق مرزی می‌رود و با کاربرگ‌ها و طرح درسی که دارد به دانش آموزان تدریس می‌کند، ولی خود اذعان دارد که این شیوه هیچ تاثیری در آموزش دانش آموزان ندارد. ملک رئیسی به سراغ این موضوع می‌رود که بسیاری از همکارانش از استان‌های دیگر هستند و هیچ رفت و آمدی وجود ندارد.

ملک رئیسی در این باره می‌گوید: «در منطقه ما مدارسی داریم که از ابتدای سال تحصیلی دانش آموزان هنوز آموزگار خود را ندیده‌اند. مدارس دیگری داریم که مدرسه نیستند و در یک مکتب خانه قرآنی درس می‌خوانند. مدارس نه کپسول آتش نشانی دارد نه جعبه کمک‌های اولیه. نماینده خاش هم چند وقت پیش گفته بود که ۱۱۰ هزار دانش آموز بازمانده از تحصیل و ترک تحصیل کرده داریم. ما ۵ هزار کلاس تخریبی و ۶ هزار کمبود کلاس داریم و در مجموع ۱۱ هزار کمبود کلاس وجود دارد.»

این معلم خرید خدمات البته به این مساله اشاره می‌کند که نصب دکل‌های اینترنتی در این استان سرعت خوبی گرفته و خوشبختانه نصب دکل در برخی از روستا‌های استان شروع شده است. او به این مساله اشاره می‌کند که برخی خیرین و مسئولین هم گوشی یا تبلت به برخی دانش آموزان داده‌اند، ولی چون دانش لازم و اینترنت وجود ندارد به جز بازی کارکرد دیگری ندارد.

درباره ارزشیابی‌ها و امتحانات از ملک رئیسی پرسیدم و او این گونه پاسخ داد: «وقتی من به عنوان معلم هفته‌ای یکبار دانش آموز را دیده‌ام چگونه می‌توان از او ارزشیابی کرد؟ درس‌های سال‌های گذشته را هم درست یاد نگرفته‌اند، چگونه می‌توان ارزشیابی کرد و آن هم توصیفی.»

او البته از وضعیت پرداختی‌ها هم شکایت دارد. ملک رئیسی به دیدار می‌گوید که از ابتدای سال تحصیلی یک ریال هم دریافتی نداشته است. این در حالی است که در سال گذشته برای ۸ ماه کار کردن حدود ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافتی داشته است که در این بحران اقتصادی عدد بسیار ناچیزی است.

عبید ملک رئیسی معلم خرید خدمات در استان سیستان و بلوچستان گله خود از آموزش و پرورش این استان را اینگونه مطرح می‌کند: «وقتی به اداره آموزش و پرورش می‌رویم و از آن‌ها می‌خواهیم که به ما امکانات آموزشی یا بهداشتی بدهند می‌گویند به موسسات خود بروید و ما نمی‌توانیم از شما حمایت کنیم. به سراغ موسسات هم که می‌رویم می‌گویند آموزش و پرورش بودجه‌ای به ما نداده و نمی‌توانیم حمایتی از شما داشته باشیم.»

او در پایان از خیرین و افرادی که در نوسازی مدارس فعالیت می‌کنند خواست که در این حوزه درباره آینده هم پیش بینی‌های لازم را داشته باشند. او در این باره می‌گوید: «آن‌ها پیش بینی لازم برای آینده ندارند. امروز مدرسه چهار کلاسه می‌سازند و چند سال بعد وقتی تراکم دانش آموز بالا برود مشکلات زیادی به وجود می‌آید، چون نمی‌توان نیاز‌ها را تامین کرد.»