چرا آمریکا کودک همسری را کماکان مجاز می‌داند؟
سیاستمداران آمریکا در عرصه بین‌المللی همواره در جهت ممنوعیت کودک همسری در کشورهای خارجی تلاش و فعالیت می‌کنند، در حالی که کودکان آمریکایی این اجازه را دارند که در کودکی ازدواج کنند.
کودک همسری در کشورهای درحال توسعه امری متداول است و فرض بر این است که در آن کشورها، از هر سه دختر یکی از آنان تا قبل از سن ۱۸ سالگی -آن‌طور که کودک همسری معنا و تعریف می‌شود- ازدواج می‌کنند. اگر این عمل روند کاهشی را طی نکند، پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۵۰ ۲/۱ بیلیون زن دیگر در کودکی ازدواج خواهند کرد. ۲۰ کشور در جهان بالاترین نرخ کودک همسری را دارند که تقریبا تمامی آن کشورها آفریقایی هستند؛ اما آنچه که کمتر شناخته شده است رواج این عمل در آمریکا و تقریبا همیشه در میان دختران است. سیاستمداران این کشور در عرصه بین‌المللی در جهت ممنوعیت کودک همسری در کشورهای خارجی تلاش و فعالیت می‌کنند، در حالی که کودکان آمریکایی همچنان اجازه دارند که ازدواج کنند (اگرچه این امر معمولا با رضایت والدین و موافقت یک قاضی یا دفتردار ممکن می‌شود). در حقیقت، هیچ ایالتی در آمریکا قانونی را وضع نکرده که از این عمل به طور قاطع جلوگیری کند.
کودک همسری بیشتر در اجتماعات مذهبی و محافظه‌کار و مناطق فقیر روستایی رواج دارد؛ اما این پدیده در همه اقشار اجتماعی-اقتصادی و علاوه بر خانواده‌های مذهبی، در خانواده‌های غیرمذهبی نیز دیده می‌شود. براساس پژوهشی که frontline- یک برنامه تلویزیونی- انجام داده، بیش از ۲۰۷۰۰۰ آمریکایی نابالغ بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ ازدواج کرده‌اند که بیش از دو سوم آنان ۱۷ ساله بوده‌اند، اما ۹۸۵ نفر ۱۴ ساله و ۱۰ نفر فقط ۱۲ سال داشتند. گفتنی است که بیست و هفت ایالت سن حداقلی برای ازدواج ندارند، ولی کودک همسری در سال‌های اخیر به طرز دلگرم کننده‌ای روند کاهشی داشته است که این مسئله حاکی از تغییر هنجارهای اجتماعی، حضور بیشتر دختران در مدرسه و کاهش ازدواج به طور کلی است؛ نظر به اینکه ۲۳۵۰۰ نابالغ در سال ۲۰۰۰ ازدواج کردند و این عدد در سال ۲۰۱۰ کاهش داشته و به بیش از ۹۰۰۰ نفر رسیده است. با این حال، حدود سال ۲۰۱۴ بیش از ۵۷۰۰۰ نابالغ بین سنین ۱۵ تا ۱۷ سال ازدواج کرده‌اند و شاید مهمترین پیمان زندگی خود را بسته‌اند در حالی که بیشتر آنان به عنوان بزرگسالانی که به سن قانونی رسیده‌اند قلمداد نمی‌شوند و این بدین معناست که آنان نمی‌توانند برای طلاق اقدام کنند، اجاره نامه امضا کنند یا در مواقعی که مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند به پناهگاه بروند تا از آن‌ها محافظت شود.
مخالفان ممنوعیت کودک همسری در طیف‌ها و گرایشات مختلف سیاسی به چشم می‌خورند. سنت‌گرایان اجتماعی استدلال می‌کنند که ازدواج‌های زودهنگام می‌توانند میزان تولدهای خارج از چارچوب ازدواج و نیز تعداد مادران مجردی که از دولت کمک‌های رفاهی دریافت می‌کنند را کاهش دهد. آن‌ها همچنین خواهان حفاظت و حراست از آداب رسوم دینی هستند. طرفداران آزادی فردی معتقدند که ازدواج باید انتخابی شخصی و جدای از تصمیمات حکومت باشد.
والدین ممکن است تصور کنند که با پذیرش ازدواج زودهنگام، خیر و مصلحت فرزندان خود را در نظر دارند، به خصوص زمانی که دخترشان باردار است؛ اما حقیقتا در اکثر مواقع به او آسیب می‌زنند که گاهی آن آسیب جبران‌ناپذیر است.والدین ممکن است تصور کنند که با پذیرش ازدواج زودهنگام، خیر و مصلحت فرزندان خود را در نظر دارند، به خصوص زمانی که دخترشان باردار است؛ اما حقیقتا در اکثر مواقع به او آسیب می‌زنند که گاهی آن آسیب جبران‌ناپذیر است. بین ۷۰-۸۰٪ ازدواج کودکان به طلاق می‌انجامد. احتمال زندگی در فقر برای کودکان متاهل دو برابر بزرگسالان متاهل و نیز احتمال کتک خوردن آنان از همسرانشان سه برابر است. حدود ۵۰٪ آن‌ها ترک تحصیل می‌کنند و احتمال به پایان رساندن دوره دانشگاه برای آن‌ها چهار برابر کمتر است. شایان ذکر است که آن‌ها به طور قابل ملاحظه‌ای در معرض خطر ابتلا به بیماری‌هایی چون دیابت، سرطان، سکته و دیگر بیماری‌های جسمانی قرار دارند. همچنین این افراد احتمالا بیش از سایرین از بیماری‌های روانی رنج می‌برند و به همین دلایل است که فعالین اجتماعی سرسختانه برای منع کامل کودک همسری فشار می‌آورند. آن‌ها در حال پیشرفت هستند، به طوری که ایالت‌های ویرجینیا، تگزاس و نیویورک قوانینی را معرفی کرده‌اند که ازدواج را به افرادی که به سن قانونی رسیده‌اند منحصر می‌کند (در برخی ایالات، با توجه به قوانین مربوطه، افراد زیر ۱۸ سال می‌توانند بزرگسال به حساب بیایند به منظور این که ازدواج کنند). ایالت کنتیکت ازدواج زیر ۱۶ سال را ممنوع کرده است و در ۱۱ ایالت دیگر قانون‌گذاری برای محدود کردن کودک همسری در حال انجام است؛ ایالت آریزونا، فلوریدا، مری‌لند، ماساچوست، نیوجرسی و پنسیلوانیا ممنوعیت کامل ازدواج افراد زیر ۱۸ سال را در نظر دارند.
این متن ترجمه‌ای است از: