«آرزوهای بزرگ» دوباره در خیابان‌های لندن

دیروز ۷ فوریه تولد چارلز دیکنز بود. موزه چارلز دیکنز که در محله بلومزبری لندن قرار دارد، مجموعه‌ای بیش از ۳۰۰ عدد دست‌نوشته، طراحی، اشیا شخصی، کتاب و نامه از دیکنز را به نمایش گذاشته است. بخشی از این مجموعه‌ نامه‌های دیکنز است، که برای اولین بار در دسترس عموم قرار گرفته است. در نامه‌ای به تاریخ ۹ نوامبر ۱۸۴۳، دیکنز از احوالات شخصیش هنگام نوشتن کتاب سرود کریسمس (کتابی که برای ما با نام آقای اسکروچ تداعی می‌شود) گفته است: «نوشتن کریسمس به نیمه رسیده است. دو روز وقت دارم که استراحت کنم قبل از این‌که به چازلویت بروم (چازلویت نام ششمین رمان دیکنز است)، البته اگر بشود اسم این را استراحت گذاشت.»

ادبیات دیکنز بیش از هر چیز به قابل خواندن بودن برای طیف وسیعی از مخاطبان از ملکه گرفته تا فقرا مشهور است. او که دوران کودکیش را به کار کردن در کارخانه واکس سازی وارن گذرانده بود، تجربه‌های دست اولی از زندگی با فقر در بریتانیای قرن نوزدهم داشته است. تجربیاتی که تبلور آن‌ها را می‌توان در رمان‌هایی هم‌چون اولیور توییست، آرزوهای بزرگ و داستان دوشهر، به روشنی دریافت. اهمیت انتشار نامه‌ها و دست‌نوشته‌های دیکنز تنها در شناخت بیشتر از آثار او نیست، بلکه این خطوط به ما کمک می‌کنند، تا راه‌کارهای خلاقانه او برای نوشتن، و انگیزه‌های اجتماعی او را بهتر بشناسیم. جمع‌آوری این مجموعه نزدیک به چهل سال طول کشیده است، و بخش اعظم آن از مجموعه‌داری آمریکایی به امانت گرفته شده است.

در ادامه عکس‌هایی از این مجموعه ببینید.