بیم‌ها و امیدهای دو سالگی میدان
میدان امروز دو ساله می‌شود. شاید این دو سالگی فرصت خوبی باشد برای مرور آنچه می‌خواستیم انجام دهیم و آنچه انجام دادیم.
میدان از آغاز ساخته شد تا رسانه‌ای مستقل، عمومی و انتقادی باشد. اما در این کار همیشه موفق نبوده‌ایم. سعی داشتیم گستره وسیعی از مخاطبان را درگیر کنیم، اما نه به طریق رسانه‌های جریان اصلی که مخاطب را «هیت» و عدد می‌بینند. در عوض قصد داشتیم رابطه‌ای متقابل با مخاطبانمان داشته باشیم. چه در خود وبسایت و چه در شبکه‌های اجتماعی سعی کردیم نسبت به واکنش‌های آنها بی‌تفاوت نباشیم، ابهامات را توضیح دهیم و اشتباهاتمان را بپذیریم.
سعی داشتیم از افتادن در موج‌های رسانه‌ای اجتناب کنیم، مسائل هرروزه را با نگاهی تازه ببینیم و موضوعات به حاشیه‌رانده شده را در میدان دید قرار دهیم. اما پیدا کردن راهی در این میان، که در انبوه اطلاعات بتواند مخاطبان گسترده‌ای را درگیر کند و در عین حال تن به بازی‌های رسانه‌ای ندهد و خود به منبع تولید انبوه اطلاعات تبدیل نشود، ساده نبوده و نیست.
در این راستا برآن بودیم که ساده و صریح نوشتن را جایگزین ادبیاتی کنیم که در اغلب متون انتقادی فارسی وجود دارد. بارها مجبور شدیم مطالب رسیده را رد کنیم و یا فرایندی طولانی را با نویسندگان در جهت نزدیک کردن مطالب به ادبیات میدانی طی کنیم. در این فرایند شاید بسیاری از ما رنجیده باشند. اما امروز و بعد از ۲ سال فکر می‌کنیم در ساختن ادبیات «میدان» تا حد زیادی موفق بوده‌ایم.
در طراحی سایت هم سعی داشتیم همین نگاه را پیاده کنیم. دسترسی آسان به مطالب و راحت‌خوان کردن مطالب مسئله اصلی بود که در طراحی میدان به آن توجه داشتیم.
میدان قصد داشته یک رسانه انتقادی باشد، از سطح گزارش صرف رویدادها فراتر برود و صادقانه دست روی موضوعاتی بگذارد که مهم می‌شمارد. همواره می‌خواستیم از مرکزگرایی رسانه‌های جریان اصلی فاصله بگیریم. اما باید اعتراف کنیم که تاکنون در این کار چندان موفق نبوده‌ایم؛ بخشی از مشکل به این دلیل است که منابع خبری نیز، همچون دیگر منابع، عموما بر تهران و دیگر شهرهای بزرگ متمرکز است. از سوی دیگر اینکه چگونه توجه خودمان و دیگران را به موضوعاتی جلب کنیم که عادت کرده‌ایم به آنها فکر نکنیم، چالشی است که در این دوسال با آن درگیر بوده‌ایم.
در آغاز سومین سال میدان، همچنان معتقدیم که مسیری که در آن قدم گذاشته‌ایم، علیرغم کاستی‌ها و چالش‌های آن، مسیر درستی است. اما پیمودن این راه به تنهایی از ما برنمی‌آید و نیازمند مشارکت کسانی است که دغدغه‌هایی مشابه دارند، پس از شما می‌خواهیم که در این راه همراه ما باشید و به میدان بیایید.
تهمت و بهتان به اندازه‌اى زشت و زننده است که حتى شیطان هم از انجام دهندۀ آنها بیزارى مى‌جوید. شیطان از اعمال زشت و خلاف استقبال مى‌کند ولى برخى آن قدر زشت و پلیدند که شیطان هم آنها را تأیید نمى‌کند. یکى از این اعمال، نابود کردن وجهه افراد در جامعه، و ریختن آبروى آنها به وسیلۀ تهمت و بهتان است.
ولی خود مدیر سایت جناب خانوم ولایتمدار سایبری اعتراف نمودند که مطالبشون چرندیاتی بیش نیست. به اجبار و از روی عقده تاریخی که در دل داشته و از سوی دیگر جهت تهیه جیره و مواجبش از دول عربهای سوسمارخور و سراسر عقده اقدام به تحریف و تخریب هرچیزی که پیش از اسلام بوده است، نموده؛ که متاسفانه چیزی جز قوام گرایی و نژاد پرستی به خورد مخاطبان خود نداده است. آری اینست آیین پیغمبر
کارتون درسته. موفق باشید.
با سلام
گفتن اینکه شخصا تنها دو سایت ایرانی هست که مطالبشان را خواندنی می دانم خیلی فخرفروشانه و نگاه از بالا خواهد بود. اما خب چه می شود کرد- الحق تنها سایتی هستید که مرکز-محور نیست و نگاهی به جاهای دیگر ایران هم دارد، گاهی اقلیت ها را هم می بینید که اگر بیشتر ببینید و مشکلاتشان که بعضا بسیار متفاوت است صواب سایتی بیشتری خواهد داشت. طراحی سایت هم که الحق آرامش بخش است، فونت و اندازه است و صفحه آرایی و سادگی اش آنرا خواندنی تر از هر سایتی کرده است. هروقت شروع به خواندن مطلبی، که گزافه گویی هم ندارد، می کنم هنوز از لحاظ بصری خسته نشده ام که مطلب بعدی را هم نخوانم. ممنون بابت سایت خوبتان. دوسالگیتان را تبریک می گویم.
ارادتمند
خواننده ای معمولی از ناکجاآباد
* سایت دیگر که عرض کردم مطالبش خواندنی زندگی خرد ایرانی است.