خصوصی‌سازی فضا و اجرام آسمانی
در سال‌های آینده، فضا، محل جدیدی برای رقابت بین جویندگان طلا خواهد شد. چند شرکت خصوصی مانند پلنتری ریسورس (Planetory Resources) و برخی بیلیونرها مانند جیمز کامرون، برای کشف، استخراج و انتقال فلزات گرانبها از سیارک‌های فضایی به کره زمین سرمایه‌گذاری‌های کلان کرده و از سال ۲۰۲۰ بهره‌برداری را آغاز خواهند کرد.
گسترش خصوصی‌سازی به فضا احتمالا تبعاتی برای رابطه کشورهای و دولت‌های در زمین دارد.
قوانین فضایی موجود تنها در مورد دولت‌ها صادق است، چون زمان تدوین این قوانین فقط دولت‌ها امکان مادی و مالی فضانوردی داشتند. معاهده فضا سال ۱۹۶۷، حکم می‌کند که بمب اتم و «رقابت استعماری» وارد فضا نشود. بر اساس این معاهده، هیچ ملتی اجازه ندارد ادعای حاکمیت و مالکیت قلمرو در فضا بکند و دولت‌ها مسئول فعالیت‌های توابع و شهروندانشان در فضا هستند.
اما برای اینکه بخش خصوصی بتواند بدون نگرانی به کشف و استخراج طلا در فضا بپردازد به قوانین تسهیلگر نیاز دارد. کنگره آمریکا دو روز پیش طرحی را تصویب کرد که به موجب آن قوانین مالکیت حاکم بر آمریکا برای شهروندان آمریکایی در مورد فضا نیز صادق خواهد بود.
طرح عنوان می‌کند که شهروندان آمریکایی مجاز به مالکیت، انتقال و فروش «هر منبع سیارکی یا منبع فضایی» هستند که حین عملیات تجاری فضایی به آن دست پیدا کنند.
این طرح که اوباما، ریاست جمهوری آمریکا، هنوز تایید نکرده است، ابهامات زیادی به دنبال دارد. برای مثال، معلوم نیست، اگر یک کمپانی چینی و یک شرکت آمریکایی هر دو مدعی یک جرم فضایی شوند چه اتفاقی می‌افتد؟ یا معلوم نیست دست‌یافتن به منابع فضایی دقیقا به چه معناست. چرا که طرح فعلی را می‌توان به مثابه گونه‌ای از حق تکثیر (کپی رایت) تعبیر کرد؛ به این صورت که صرف اکتشاف سنگ‌های فضایی از راه دور ، این منابع فضایی حاوی فلزات گرانبها به مدعی تعلق پیدا کند.
خصوصی سازی اجرام آسمانی جدیدترین فصل از خصوصی سازی همه چیز است؛ از دی ان ای گرفته تا منابع معدنی در قطب‌های شمال و جنوب.