یادداشت حاضر تلاشی‌ست برای بازتعریف رابطه سیاست و هنر. رابطه‌ای که مدت‌هاست به‌زعم نگارنده به انقیاد قدرت‌ها و پیش‌فرض‌ها درآمده و همزمان خلق هنری را در جایگاهی دسترس‌ناپذیر قرار داده و آن را به دو شق فرم و محتوا- یا تئوری و عمل- تقسیم کرده و در نتیجه مانع دستکاری شدن وضع موجود می‌شود.
عکس کپی گرفتن از لحظه نیست، بلکه بیرون کشیدن لحظه از سیر زمان است. طوری که دیگر هیچ‌گاه به آن باز نخواهد گشت و تا ابد تکه‌ای جدامانده خواهد بود، مثل ما انسان‌ها.
