نمایشگاه بلک‌هند، گالری محسن. در ماه‌های اخیر، بلک‌هند نامی شناخته‌شده در فضای هنر ایران/تهران است که عمده‌ی فعالیت‌هایش روی دیوارهای شهر انجام و پیش از آنکه از دیوارها زدوده شود، از طریق عکس‌برداری و انتشار در شبکه‌های اجتماعی، دیده می‌شود. بسیاری از آثار گرافیتی بلک‌هند را (نظیر گرافیتی زن جام‌به‌دست هم‌زمان با جام جهانی) می‌توان آثاری موفق ارزیابی کرد؛ تلاش‌هایی هوشمندانه برای گرفتن سهمی از دیوارهای شهر برای ارتباط با مردم. با این حال او گوشه‌چشمی هم به نمایش در محیط رسمی هنر داشته و این دومین باری است که در فضای بسته و گالری‌مانند و با مخاطبان خاص حیطه‌ی هنر آثاری از خود ارائه می‌کند؛ وسوسه‌ای که اغلب گرافِرها از آن در امان نمی‌مانند. اما آیا گرافیتی صرفاً ارائه‌ی هنر تصویری در فضای عمومی شهری است یا نوعی جنبش «ضدفرهنگ»؟ آیا گرافیتی امروز ایران توانایی ضدفرهنگ بودن را دارد یا نه؟
