ویرجینیا وولف

فرشته خانه، آن چهره ایده‌آل برای زن ایرانی است که پس از فراز و فرود بسیار و در اواخر عمر نویسندگی فیگوری چون هوشنگ گلشیری در آثار وی تصویر می‌شود؛ درواقع صورت مکرمی‌ست که جای زن‌ستیزی بی‌پروای قبل را می‌گیرد اما فراتر از آن چندان متصور نیست.